– Wszystko, co do tej pory działo się w Polsce w dziedzinie naziemnej telewizji cyfrowej, miało charakter wstępny. Najpierw prowadzono eksperymentalne nadawanie cyfrowych programów TV w systemie DVB-T z kompresją MPEG-2, stosowanym już od kilku lat w innych krajach. Rozpoczęto też próbne nadawanie naziemnych programów z nowym rodzajem kompresji MPEG-4, wykorzystując kilka nadajników małej mocy.
Oprócz wielu prób i badań technicznych prowadzone są działania normalizacyjne i organizacyjne.
W sumie cyfryzacja w Polsce przebiega powolnie, w tej chwili wyprzedzają nas kraje sąsiadujące z nami nie tylko od Zachodu i Północy, lecz także z pozostałych stron. W celu nadania tempa wprowadzaniu naziemnej telewizji cyfrowej potrzebne są energiczne działania w kilku kierunkach:
* podjęcie decyzji państwowych, dotyczących wyboru systemu telewizji cyfrowej, jaki ma być wprowadzany w Polsce;
* określenie podstawowych parametrów nadajników i sprzętu odbiorczego, stosowanych w naszym kraju;
* przydzielenie kanałów częstotliwości dla naziemnej telewizji cyfrowej oraz określenie harmonogramu zwalniania częstotliwości, dotychczas zajmowanych przez telewizyjne nadajniki analogowe;
* wyznaczenie operatorów multipleksów (grup programów RTV umieszczonych we wspólnym kanale);
* wyznaczenie liczby oraz zawartości multipleksów, rozstrzygnięcie przetargów lub konkursów na nadawców programów cyfrowych;
* przeprowadzenie ogólnopolskiej kampanii informacyjno-edukacyjnej, na temat korzyści z procesu cyfryzacji;
* podjęcie innych ustaleń, np. w sprawie dofinansowania zakupu przystawek cyfrowych dla osób mniej zamożnych.
Do tej pory nie podjęto ostatecznej decyzji w sprawie wyboru systemu telewizji cyfrowej w Polsce, chociaż prace są zaawansowane. Dnia 31 marca 2009 r. Minister Infrastruktury ustalił wymagania techniczno-eksploatacyjne dla odbiorników naziemnej telewizji cyfrowej DVB-T. Rozporządzenie w tej sprawie zostało skierowane do notyfikacji przez Komisję Europejską i może zostać podpisane na przełomie czerwca i lipca. Projekt rozporządzenia przewiduje:
* standard emisji DVB-T (Digital Video Broadcasting – Terrestrial),
* dla sygnału wizji obsługę formatu SD i HD kodowanych w systemie MPEG-4, część 10 (dokładniej H.264/AVC);
* dla sygnału fonii obsługę formatów od mono, poprzez stereo i dwa dźwięki aż do dźwięku dookólnego 5.1. kodowanych w systemie MPEG-2 Warstwa II albo AC- 3 (Dolby Digital) i E-AC-3 (Dolby Digital Plus).
Tymczasem ukazał się projekt Europejskiej Normy o oznaczeniu ETSI EN 302 755, która podąża dalej, opisując szczegółowo nowy standard emisji DVB-T2, zamiast proponowanego w krajowym rozporządzeniu standardu DVB-T. Zakończono już powszechną, międzynarodową ankietyzację projektu normy ETSI EN 302 755. W maju ma się rozpocząć międzynarodowe głosowanie nad przyjęciem tej normy. Przewiduje się zakończenie tego głosowania w pierwszych dniach lipca i opublikowanie tej normy w drugiej połowie lipca 2009 r.
Zanosi się na to, że krajowa naziemna telewizja cyfrowa będzie przestarzała już w chwili wprowadzania jej w życie. Podstawą do opracowania polskiego rozporządzenia była stara norma europejska ETSI EN 300 744, znowelizowana w 2004 r. w wersji V1.5.1. W styczniu 2009 r. opublikowano następną wersję normy ETSI EN 300 744 oznaczoną jako V1.6.1, której nie uwzględniono w projekcie polskiego rozporządzenia. Czy w Polsce zastanawiano się nad tym, co nowego wnoszą nowe normy ETSI EN z 2009 r. o numerach 300 744 oraz 302 755, z punktu widzenia pojemności cyfrowego multipleksu, jakości sygnałów cyfrowych oraz niezbędnych zmian parametrów nadajników i odbiorników?
Wygląda na to, że w lepszym tempie przebiegają prace nad strategią przydziału kanałów dla telewizji cyfrowej oraz wyboru nadawców. Okazało się, że w pierwszych etapach wystarczy miejsca na niepełne 3 multipleksy (orientacyjnie w każdym multipleksie można umieścić po 7 programów TV o jakości standardowej). Rozpisano konkursy na udział w tych multipleksach, zgłaszają się nadawcy chętni do emisji swoich programów. Nie sprawdziły się przepowiednie, że zabraknie chętnych do nadawania naziemnej telewizji cyfrowej.
Porównując daty publikacji norm dotyczących cyfrowej telewizji satelitarnej drugiej generacji (DVB-S2; rok 2003) oraz cyfrowej telewizji naziemnej drugiej generacji (DVB-T2; rok 2009) widać, że technika satelitarna wyprzedza naziemną o 6 lat.