– W grudniowym numerze „TV-Sat Magazynu” wymieniłem następujące cechy odbiornika satelitarnego wysokiej klasy:
* system DVB-S2 zamiast DVB-S,
* kompresja MPEG4 zamiast MPEG2,
* modulacja 8PSK zamiast QPSK,
* wysoka rozdzielczość HDTV, zamiast standardowej SDTV.
Powyższe cechy nie są nadmiernie wygórowane, odbiorniki satelitarne takiej klasy są obecnie produkowane przez wielu producentów i dostępne w Polsce. Każda z trzech dużych krajowych platform satelitarnych – Polsat Cyfrowy, Cyfra+ lub Telewizja „n” – oferuje swoim klientom, decydującym się na zamówienie droższych pakietów, sprzęt odbiorczy spełniający powyższe wymagania. Także nowo utworzona platforma satelitarna Orange Polska zdecydowała się na nowoczesne parametry nadawania (DVB-S2, MPEG4, 8PSK). Dotyczy to ofert z droższymi pakietami, zawierającymi programy HDTV.
Dlaczego? Ponieważ każda z dużych krajowych platform satelitarnych nadaje obecnie programy HDTV w systemie DVB-S2, z kompresją MPEG4 i z modulacją 8PSK lub przygotowuje się do ich nadawania. Taki sposób emisji jest ekonomiczny dla nadawców, bo program HDTV zajmuje mało miejsca na transponderze. Wprawdzie trzeba stosować nowoczesne i droższe odbiorniki satelitarne, ale docelowo będzie to korzystne dla nadawcy satelitarnego.
Podane powyżej parametry nie są bezwzględnie konieczne do nadawania programów HDTV. Istnieją w tej chwili programy satelitarne, które stosują parametry „z niższej półki”. Przyczyną jest wyposażenie swoich wcześniejszych abonentów w sprzęt odbiorczy starszej generacji. Dla przykładu, w tej chwili krajowi nadawcy wykorzystują 5 transponderów do emisji programów HDTV. Z tego:
* 3 transpondery używają nowszych parametrów DVB-S2, 8PSK;
* 2 transpondery stosują starsze parametry DVB-S, QPSK.
Podobna sytuacja występuje w nadawaniu krajowych programów satelitarnych o rozdzielczości standardowej SDTV. W przybliżeniu połowa z nich jest emitowana przy wykorzystaniu nowszych parametrów.