– Cyfrowa telewizja satelitarna oferuje różnorodne sposoby wykorzystania transponderów. Największą pojemność uzyskuje się, gdy cały transponder przeznaczy się dla jednej fali nośnej, modulowanej przez zbiorczy sygnał cyfrowy, tzw. strumień transportowy. W takim strumieniu można umieścić wiele niezależnych sygnałów cyfrowych np. telewizyjnych i radiofonicznych. Kolejno, z dużą prędkością mogą być nadawane cyfrowe sygnały TV o różnorodnych rozdzielczościach, w szczególności:
SD (576 x 720 pikseli)
HD ready (720 x 1280 pikseli)
Full HD (1080 x 1920 pikseli)
UHD 4k (2160 x 3840 pikseli)
Najczęściej myśli się o przesyłaniu sygnałów SD I HD, ale faktyczne możliwości transponderów satelitarnych są większe, zależne od potrzeb i zasobności finansowych nadawcy. Transpondery satelitarne były projektowane jako uniwersalne, szerokopasmowe kanały transmisyjne, tzw. przezroczyste, nie zniekształcające sygnałów.
Współczesne odbiorniki i dekodery satelitarne są przystosowane do sygnałów SD oraz obu odmian HD. Problemem jest brak obsługi sygnałów UHD. Dekodery satelitarne przeznaczone do sygnałów UHD są na etapie projektowania i serii próbnych. Nie są jeszcze produkowane na skalę masową i powszechnie dostępne. To kwestia bliskiej przyszłości, w roku 2016 dostępność dekoderów UHD powinna znacznie się poprawić. Będą one dodatkowo przystosowane do obsługi niższych rozdzielczości tzn. SD i HD. Przewiduje się tzw. skalowalność w górę i w dół, czyli automatyczną obsługę niższych i wyższych formatów od strony sygnałów satelitarnych oraz telewizorów.
Trzeba sobie zdawać sprawę z ograniczeń, jakie wnosi skalowanie. Z sygnału SD nie wytworzy się pełnowartościowego obrazu UHD, bo wielu szczegółów po prosto brak. Symulacja procesorowa jest w stanie dokonać retuszu, wyostrzyć krawędzie itp. W celu otrzymania wysokiej jakości obrazu UHD wszystkie ogniwa łańcucha, od studia telewizyjnego do telewizora, muszą być klasy UHD. Telewizja satelitarna może z powodzeniem być ogniwem tego łańcucha.