– Programy telewizji naziemnej są zazwyczaj przeznaczone do powszechnego odbioru. Z tego względu większość z nich powinna być dostępna bez dodatkowych dekoderów i płatnych kart kodowych.
Pozornie może wydawać się, że z punktu widzenia odbiorców najkorzystniej byłoby, gdyby wszystkie programy były niekodowane Taki sposób rozumowania jest jednak naiwny, gdyż nie uwzględnia sposobu finansowania emisji programów. Trzeba brać pod uwagę koszty związane z produkcją programów oraz z ich rozsyłaniem i nadawaniem. W tej chwili zamierza się ograniczyć, a być może zlikwidować abonament RTV, nie proponując innych, solidnych źródeł finansowania. Skarb państwa w większości krajów nie jest w stanie udźwignąć wydatków koniecznych na istnienie i rozwój programów RTV. Nie jest to zresztą najlepszy wariant, bo prowadzi do monopolu państwowego na rynku medialnym, zgodnie z zasadą – kto płaci ten decyduje.
Pozostają zatem dwa główne sposoby finansowania – dochody z reklam lub z wpłat, wnoszonych przez abonentów płatnych, kodowanych programów.
Prawdopodobnie nie uciekniemy od kodowania niektórych programów, zwłaszcza telewizyjnych. Zarówno w telewizji satelitarnej, jak i pozostałych: naziemnej, kablowej a także mobilnej. Programy państwowe, informacyjne i regionalne prawdopodobnie będą niekodowane. Programy sportowe, rozrywkowe, przyrodnicze, nowości filmowe itp. będą zakodowane.
W krajowej, naziemnej telewizji cyfrowej pierwsze programy będą zapewne niekodowane. Programy te wejdą do pierwszego pakietu, tzw. multipleksu, którego pojemność ocenia się na 7 programów TV (przy obecnych możliwościach technicznych). W tej chwili do tej siódemki kandydują: TVP1, TVP2, TVP Info, TVN, Polsat, TV4 i TV Puls. Występuje taka szczęśliwa sytuacja, że pojemność jednego multipleksu wystarcza, aby umieścić w nim wszystkich dotychczasowych nadawców, którzy mają koncesję na naziemne nadawanie programów TV. Pod warunkiem, że rozdzielczość programów pozostanie standardowa (SDTV) a do tworzenia sygnałów cyfrowych zastosuje się nowszą kompresję MPEG4 zamiast starszej MPEG2.
W następnych multipleksach telewizji naziemnej będą mogły znaleźć się programy wysokiej rozdzielczości (HDTV), cieszące się dużym zainteresowaniem widzów. Przynajmniej niektóre z tych programów będą zakodowane, do ich oglądania będzie potrzebne wykupienie karty kodowej i posiadanie specjalnego dekodera.
Czy do oglądania programów naziemnej telewizji cyfrowej będzie wymagane ponoszenie dodatkowych opłat i zaopatrzenie się w specjalny dekoder? Niekoniecznie – do oglądania dotychczasowych programów TV, mieszczących się w pierwszym multipleksie, wystarczy zwykła, tańsza przystawka cyfrowa lub normalny tuner cyfrowy wbudowany w telewizor – bez dekodera i kart kodowych.
Do oglądania programów telewizji naziemnej HDTV będzie prawdopodobnie potrzebny droższa przystawka cyfrowa lub rozbudowany tuner cyfrowy, umożliwiające odbiór programów zakodowanych.
Czy każdy będzie musiał zaopatrzyć się w droższy sprzęt do odbioru programów kodowanych? Nie, do oglądania dotychczasowych programów wystarczy tańszy sprzęt. Dla wielu osób decyzja nie będzie łatwa – jeżeli na starcie zaopatrzą się w cyfrową przystawkę lub tuner klasy podstawowej, to w przyszłości nie będą mogli łatwo dokonać ich wymiany na sprzęt wyższej klasy, umożliwiający odbiór wszystkich programów naziemnych.
W tej chwili proponuje się, aby przystawki do odbioru naziemnej telewizji cyfrowej były wyposażone w kieszeń z gniazdem, umożliwiającym w przyszłości wsunięcie dodatkowego modułu dostępu warunkowego (w skrócie CAM). W tym module trzeba będzie umieścić ważną kartę kodową, umożliwiającą odbiór programów zakodowanych. Nie jest to pomysł najprostszy ani najtańszy. Byłoby wygodniej, gdyby cyfrowe przystawki i tunery wyższej klasy były fabrycznie wyposażone we wbudowany dekoder. W tej chwili jest to niemożliwe, bo na szczeblu ogólnokrajowym nie podjęto decyzji, jaki system kodowania naziemnej telewizji cyfrowej będzie ewentualnie stosowany w Polsce. W niektórych państwach podjęto taka decyzję, porządkującą sytuację na rynku cyfrowego sprzętu TV.