Bo prawdę powiedziawszy, okazja jest „byle jaka”, choć może obfitować w nie byle jakie skutki. Jedni chodzą po telewizji z wazeliną, inni z błotem, choć prawdę powiedziawszy wszyscy posiadają te same środki, bo nuż się niebawem przydadzą, tyle że spora część z nich nosi jeszcze chusteczki do nosa, bo obie ręce zawieszonych lub zwolnionych są zajęte dokumentami, no to chusteczka do nosa lub oczu na łez otarcie się przyda, a potem już tylko wazelina i oczekiwanie na awans.
Był taki czas w okresie intensywnego rozwoju polskich kabaretów, że chętnie dworowano sobie z nazwisk osób poblicznych a – jak pamiętam – celował w tym Janek Pietrzak w swoim Kabarecie „Pod Egidą”.

Cały tekst w lutowym numerze...