Symetryzatory antenowe
Pierwsze telewizory miały symetryczne wejścia antenowe o impedancji 300 Om. Ponieważ impedancja większości anten była taka sama, do połączenia stosowano kabel symetryczny, nazywany też „płaskim”, dominujący we wszelkiego rodzaju ówczesnych, telewizyjnych i radiowych instalacjach antenowych. W najtańszych kablach stosowano drut, w droższych linkę, ale izolacja jednych i drugich po kilku latach oddziaływania czynników atmosferycznych dosłownie kruszyła się w palcach. W miarę rozwoju techniki telewizyjnej, uruchamiania kolejnych zakresów częstotliwości i pojawiania się coraz większej ilości zakłóceń przemysłowych, wejściowe gniazda symetryczne w telewizorach zostały zastąpione gniazdami współosiowymi, a do połączenia z anteną zaczęto stosować kabel koncentryczny. Zmniejszyło to w istotny sposób wpływ zakłóceń na płynący w długich kablach słaby sygnał telewizyjny, ale spowodowało konieczność dopasowania symetrycznego wyjścia anteny ze współosiowym kablem.

Cały tekst w grudniowym wydaniu magazynu...