Zastosowano tu gniazdo typu IEC. Następnie mamy wejście głowicy kablowej z gniazdem typu „F”, znanym ze sprzętu satelitarnego. Trzeci od lewej to port USB 2.0, potem wyjście HDMI, interfejs sieciowy RJ-45 (Ethernet), cyfrowe, optyczne wyjście dźwięku i nieco już archaiczne, ale czasem jeszcze używane gniazdo EuroScart. Dalej stereofoniczne, analogowe wyjścia audio L i R (CINCH) i, jako ostanie, gniazdo zasilania 12 V. 2,25 A. Na prawym boku, drugie gniazdo USB. Na lewym nie ma żadnych elementów. Ponieważ gniazdo karty kodowej zainstalowano w podstawie, jest ono dostępne po odwróceniu dekodera „ do góry nogami”. Zważywszy jednak, że karta jest sparowana z dekoderem i nie da się jej użyć w innym sprzęcie, nie ma potrzeby jej wyjmowania podczas eksploatacji i takie umiejscowienie gniazda nie przeszkadza. W pudełku z dekoderem znajdziemy jeszcze zewnętrzny zasilacz, pilota zdalnego sterowania i (to zaskoczenie, bo coraz rzadziej producenci decydują się na takie wyposażenie) kabel HDMI. Ponadto baterie do pilota, całkiem przyzwoitej klasy stożkowe złącze „F” (do zaciśnięcia), oraz drukowana instrukcja obsługi i kilka ulotek. Od włączenia zasilania do chwili pojawienia się obrazu mija ponad półtorej minuty (ok. 100 sekund). Wyjście z trybu StandBy (przy ustawieniach standardowych) trwa 3 – 4 sekundy. Podczas pracy odbiornik pobiera około 12 W mocy. Przy podłączonym dysku USB (przenośny dysk 2,5 cala) moc ta wzrasta do 16 W. Moc pobierana w trybie czuwania zależy od ustawień w menu „Oszczędność energii”. Po wielogodzinnej pracy obudowa grzeje się lekko, ale trzeba pamiętać, że jest to plastik który nie przenosi dobrze ciepła. Po zdjęciu pokrywy i pomiarze w środku okazało się, że temperatury najcieplejszych elementów sięgały 45 stopni C.Odbiornik pamięta kanał na którym został wyłączony. Dotyczy to także sytuacji, gdy kabel zasilający został odłączony od sieci energetycznej.

Cały tekst w listopadowym wydaniu miesięcznika...