– W tej chwili jest za późno na to, aby wycofywać się z zamiaru wprowadzenia w Polsce naziemnej telewizji cyfrowej. Zasadnicze uzgodnienia i decyzje zostały już kilka lat temu podjęte na szczeblu międzynarodowym. Decyzje dotyczyły obszaru całej Europy, Afryki oraz północnej Azji. Przewidziano wyłączenie telewizyjnych nadajników analogowych nie później niż w 2015 roku, zalecając przyśpieszenie tego terminu do 2012 roku – jedynie dla najuboższych krajów afrykańskich termin ten został odroczony do 2020 r.
Według ostatnich projektów Ministerstwa Infrastruktury całkowite wyłączenie telewizji analogowej w Polsce nastąpi nie później niż do końca lipca 2013 r.
Gdyby decyzje międzynarodowe w sprawie terminów cyfryzacji telewizji naziemnej zapadały w tej chwili, to być może daty byłyby bardziej odległe, ze względu na światowy kryzys finansowo-gospodarczy. Z drugiej strony wprowadzanie cyfryzacji jest szansą na pobudzenie produkcji nowych wyrobów i zwiększenie popytu na wyroby elektroniczne najnowszej generacji, co może przyczynić się do ożywienia gospodarczego.
Podstawową korzyścią z wprowadzenia telewizji cyfrowej jest znaczna oszczędność częstotliwości. Zasoby widma częstotliwości nie ulegają wprawdzie zużyciu, ale są bezwzględnie ograniczone. Jedynym sposobem jest oszczędne wykorzystanie częstotliwości, metodą wprowadzania nowych rozwiązań technicznych. W telewizji naziemnej podstawowym elementem jest jeden kanał telewizyjny o szerokości 8 MHz (dotyczy Europy, w podstawowym zakresie UHF od 470 do 862 MHz). Wprowadzając naziemną i kablową telewizję cyfrową zachowano kanał TV o dotychczasowej szerokości 8 MHz, gdyż zmiana szerokości wprowadziłaby znaczne zamieszanie, nie przynosząc istotnych korzyści. Pojemność takiego kanału przedstawiłem w tablicy.
Z przedstawionej tablicy widać, że naziemna telewizja cyfrowa w najprostszej wersji (DVB-T z MPEG2) zwiększa 4-krotnie pojemność kanału TV. Wprowadzenie nowszego rozwiązania, w postaci (DVB-T z MPEG4, umożliwia wprowadzenie 7 programów cyfrowych zamiast jednego analogowego. Takie właśnie rozwiązanie ma być zastosowane w Polsce.
Gdyby wprowadzić najnowszy wynalazek w postaci naziemnej telewizji cyfrowej drugiej generacji (DVB-T2 + MPEG4), to pojemność kanału TV wzrosłaby aż 11-krotnie. Na to się w Polsce nie zdecydowano, gdyż DVB-T2 + MPEG4 jest dopiero w fazie eksperymentów w przodujących krajach świata. Nie ma pewności, że ten system został dostatecznie dopracowany. Nie istnieją jeszcze głowice (tunery) do telewizorów i przystawek STB w systemie DVB-T2 + MPEG4, produkowane na skalę przemysłową. Trudno przewidzieć, kiedy takie głowice pojawią się w obrocie handlowym i ile będą kosztować.
W Polsce przyjęto więc wariant pośredni naziemnej telewizji cyfrowej, nowoczesny w bieżącym roku. Kraje sąsiednie, które zaczynały wcześniej cyfryzację, takie jak Niemcy i Szwecja, wprowadziły pierwszą wersję naziemnej telewizji cyfrowej, czyli DVB-T + MPEG2. Pozornie taka wersja byłaby najtańsza w Polsce, gdyż sprzęt odbiorczy i nadawczy można byłoby kupić po niższych cenach. Jednak pojemność kanału TV o szerokości 8 MHz wynosi tylko 4 programy telewizyjne o standardowej jakości SDTV. Zamierzając wprowadzić już na starcie co najmniej 7 programów TV (aby zmieścić wszystkie programy naziemne nadawane do tej pory w Polsce w sposób analogowy) należałoby zacząć od 2 multipleksów po 4 programy. Na dwie pełne sieci multipleksów, bez wyłączania emisji analogowych, brakuje w Polsce wolnych zasobów częstotliwości. Ponadto koszt 2 ogólnopolskich sieci nadajników multipleksowych byłby wysoki. Cała operacja cyfryzacji, przeprowadzana w najstarszej wersji DVB-T z MPEG2, utknęłaby w Polsce w kręgu niemożności.
Początkowo trzeba będzie dużo zainwestować w rozbudowę telewizyjnych ośrodków nadawczych. Kosztowny będzie zwłaszcza okres równoległego nadawania tych samych programów w sposób analogowy i cyfrowy, który ma w Polsce trwać co najmniej kilkanaście miesięcy. W dłuższym okresie czasu inwestorzy będą mogli uzyskać oszczędności, gdyż eksploatacja jednej ogólnopolskiej sieci nadajników cyfrowych będzie niewątpliwie tańsza od użytkowania siedmiu sieci nadajników analogowych.
Faktyczna oszczędność częstotliwości po wprowadzeniu naziemnej telewizji cyfrowej będzie większa od podanej powyżej. Nie tylko kanały TV staną się bardziej pojemne, lecz także ich liczba będzie znacznie mniejsza. Dla przykładu w Warszawie i okolicach w tej chwili jest nadawanych analogowo 7 programów TV, przy wykorzystaniu 14 kanałów TV (7 nadajników dużej mocy i 7 małej mocy) plus eksperymentalne nadajniki cyfrowe. Po wprowadzeniu równoległego nadawania analogowo-cyfrowego liczba nadajników nie zmaleje, ale po wyłączeniu emisji analogowych radykalnie spadnie, do dwóch nadajników wykorzystujących w sumie jeden kanał częstotliwościowy.
Jak to jest możliwe? Nadawanie cyfrowe ma taką zaletę, że dopuszczalne jest instalowanie nadajników w sieci synchronicznej, wykorzystującej ten sam kanał częstotliwościowy (pod warunkiem, że programy są te same). W przypadku nadawania analogowego jest wykluczone wykorzystanie tej samej częstotliwości przez blisko położone ośrodki nadawcze – powstaje wówczas silne zdudnienie, objawiające się „morą” na ekranie lub gwizdem w głośniku.
Inny przykład, to okręg peryferyjny, w którym były nadawane do tej pory tylko 3 programy TV. W tym przypadku zysk z oszczędności częstotliwości będzie mniejszy, tylko 3-krotny. Nastąpi za to powiększenie liczby programów TV z 3 do 7.
Inną ważną zaletą wprowadzenia telewizji cyfrowej jest poprawa jakości obrazu i dźwięku oraz zwiększenie odporności na szumy i zakłócenia. Technika telewizji analogowej nie pozwala na rejestrację i przesyłanie obrazów wysokiej rozdzielczości. W telewizji cyfrowej możliwe jest wprowadzenie towarzyszącej fonii wielokanałowej, dzięki czemu uzyskuje się efekty dźwięku przestrzennego, możliwość jednoczesnego nadawania kilku wersji językowych itp.
W telewizji cyfrowej łatwo można wprowadzić sygnały dodatkowe, np. różnego rodzaju napisy i informacje, wybierane przez użytkownika.