– W oficjalnych dokumentach, wydawanych przez urzędy państwowe, pojawia się hasło „rezerwacja częstotliwości lub zasobów orbitalnych”. Pierwsza część hasła odnosi się do nadawania naziemnego, dotyczy rezerwacji i przydziałów częstotliwości dla telewizji i radiofonii naziemnej, a także dla operatorów sieci telefonii komórkowej itp. Nazwa „zasoby orbitalne” dotyczy oczywiście telewizji satelitarnej oraz wszelkich obiektów, umieszczanych w kosmosie.
Pojęcie „zasoby orbitalne” jest znacznie szersze od przydziałów i wykorzystania częstotliwości przez satelity. Sama przestrzeń kosmiczna jest bardzo pusta i niesamowicie rozległa, jak na nasze ziemskie wyobrażenia. Na szczeblu międzynarodowym udało się uzgodnić, że żaden kraj nie rości sobie prawa własności do przestrzeni kosmicznej, która rozpoczyna się (umownie) 100 km ponad powierzchnią Ziemi. Na tej podstawie orbita geostacjonarna, najważniejsza dla telewizji satelitarnej, jest do dyspozycji całej ludzkości. W celu zaprowadzenia elementarnego porządku w przestrzeni kosmicznej wprowadzono zarządzanie zasobami orbitalnymi, czym zajmuje się światowa organizacja ITU oraz urzędy centralne w poszczególnych krajach.
Orbita geostacjonarna to okrąg w przestrzeni kosmicznej o promieniu 40 tys. km, położony w płaszczyźnie ziemskiego równika. Długość tego okręgu jest bardzo duża, wynosi ok. 250 tys. km. Można by na tej orbicie umieścić 25 tys. satelitów w odstępach co 10 km. Nie ma niebezpieczeństwa nadmiernego zatłoczenia orbity geostacjonarnej w takim sensie, w jakim zdarza się to na drogach publicznych. Istnieje natomiast problem koordynacji częstotliwości, wykorzystywanych przez satelity tak, aby wzajemnie nie zakłócały swojej pracy.
Zasób orbitalny to komplet parametrów technicznych, którymi musi się odznaczać satelita, aby mógł być prawidłowo użytkowany w przestrzeni kosmicznej. Zasobem jest nie tylko miejsce na orbicie oraz częstotliwości transponderów, lecz także szerokości przydzielonych pasm, maksymalne moce transponderów, dopuszczalne gęstości promieniowanej mocy oraz polaryzacje wysyłanych fal. Bardzo ważne są także kształty, rozmiary i kierunki promieniowania wiązek antenowych z satelity, w tym punkt na powierzchni Ziemi, w który jest wycelowana oś antenowej wiązki satelitarnej.