– Liczba gospodarstw domowych w Polsce, do których docierają programy z platform satelitarnych, przekroczyła 5 mln. Dwie największe platformy: Cyfrowy Polsat i Cyfra+ osiągają znaczące przychody i zyski. Pozostałe platformy: „N” oraz Telewizja na Kartę są w fazie rozwoju i prawdopodobnie przynoszą straty, a nie zyski. Dwie następne platformy, organizowane przez grupę TP oraz przez TVP są w trakcie tworzenia i nie sposób ocenić, ilu abonentów zdołają pozyskać i jakie osiągną wyniki finansowe.
Aktualnie pojawia się konkurencja dla platform satelitarnych w postaci naziemnej telewizji cyfrowej oraz transmisji szerokopasmowych. Dlatego platformom satelitarnym nie uda się pozyskać milionów nowych abonentów. Będą próbowały odbierać abonentów firmom konkurencyjnym albo zostaną zmuszone do łączenia się, bo inaczej zagrozi im upadłość.
Przejmowanie abonentów oraz łączenie się platform będzie w Polsce utrudnione, bo stosowane są różnorodne systemy kodowania. Operator każdej z platform satelitarnych uważa, że jego programy są lepiej chronione przed nieupoważnionym dostępem, jeżeli zastosuje odmienny system kodowania. Negatywnym skutkiem takiego podejścia jest różnorodność typów dekoderów u abonentów, brak możliwości łagodnego przechodzenia abonentów do innej platformy oraz ewentualne łączenie się platform zagrożone wielkimi wstrząsami i wydatkami.
Ponadto liczba gotowych, dostępnych programów TV jest ograniczona, a koszt tworzenia nowych wartościowych programów jest wysoki. Nie ma sensu istnienie zbyt wielu platform satelitarnych, bo ich oferta będzie bardzo podobna pod względem zawartości. Dlatego słabsze platformy – pod względem liczby abonentów, oferty programowej albo zaplecza finansowego, będą musiały się połączyć, albo zostaną wchłonięte przez silniejszych lub ogłoszą upadłość.