– Niestety nie jest to możliwe w tej chwili, nie będzie też możliwe w przyszłości. Przyczyną jest inny format sygnałów HDTV – w strumieniu cyfrowym tego sygnału są zawarte wszystkie elementy obrazu o wysokiej rozdzielczości. Wszystkie te elementy trzeba najpierw odebrać, następnie można je w pełni wykorzystać, wyświetlając obraz o wysokiej rozdzielczości HDTV lub wybrać tylko 1/5 elementów, aby powstał obraz o mniejszej, standardowej rozdzielczości SDTV. Jeżeli odbiornik lub dekoder satelitarny jest przystosowany tylko do sygnałów SDTV, to ma zbyt małe możliwości i nie jest w stanie „przyswoić sobie” sygnałów HDTV.
W pierwszych latach od pojawienia się cyfrowej telewizji satelitarnej były dostępne tylko odbiorniki klasy SDTV, w tej chwili stanowią one jeszcze większość wśród użytkowanych zestawów satelitarnych. Nie tylko w Polsce, lecz także w Europie. Odbiorniki i dekodery klasy HDTV są oferowane w Polsce dopiero od 4 lat. W dalszym ciągu są sprzedawane lub wypożyczane dekodery satelitarne obu klas: wyższej klasy – dla klientów zamawiających pakiety HDTV i niższej klasy – dla klientów, którym wystarczają programy SDTV.
Osoby, które kupiły na własność odbiorniki i dekodery satelitarne klasy SDTV nie mają możliwości ich zwrotu i wymiany (nawet za dopłatą) na urządzenia klasy HDTV. W lepszej sytuacji są abonenci, którzy otrzymali dekodery na wynajem. Po zakończeni okresu lojalnościowego mogą (a nawet są zobowiązani) zwrócić dotychczasowy sprzęt i ewentualnie zawrzeć nową umowę, w ramach której otrzymają sprzęt nowszej generacji.
Teoretycznie byłby możliwy taki sposób nadawania sygnału cyfrowego, aby oddzielnie występowały elementy sygnału SDTV o standardowej rozdzielczości i oddzielnie, w postaci dodatków, elementy do utworzenia obrazu o wysokiej rozdzielczości HDTV. Byłoby to dogodne dla odbiorców, użytkujących sprzęt starszej generacji ale nieoptymalne, gdyż taki sygnał zajmowałby więcej miejsca na transponderze. Dlatego nadawcy satelitarni nie stosują sposobu nadawania: SDTV + dodatki HDTV.
Inna sytuacja występowała w telewizji analogowej, zwłaszcza naziemnej. Tam najpierw nadawano czarno-białą wizję z monofoniczną fonią na podnośnej 6,5 MHz (w Polsce), później dodano kolor na podnośnej 4,43 MHz oraz stereofoniczną fonię na podnośnej w pobliżu 6 MHz. W rezultacie użytkownicy różnorodnych typów telewizorów: czarno-białych, kolorowych, monofonicznych i stereofonicznych mogą odbierać sygnał z tego samego nadajnika naziemnego, oczywiście z różną jakością. Analogowy sposób nadawania jest bardzo rozrzutny – w jednym kanale telewizji naziemnej lub w jednym transponderze satelitarnym można umieścić tylko jeden program.
Nadawanie cyfrowe pozwala na umieszczenie w jednym kanale (lub w jednym transponderze) znacznie większej liczby programów, ale wymaga sprzętu odbiorczego innej, wyższej klasy. W dodatku z upływem czasu pojawiają się doskonalsze sposoby modulacji i kompresji sygnału cyfrowego, zmuszające do wymiany co kilka lat sprzętu odbiorczego na urządzenia nowszej generacji.