– Istotne są faktyczne zalety konwertera, a nie napisy umieszczone na jego obudowie. W przypadku konwertera sprzed pięciu lat wszystko jest możliwe – może być zupełnie dobry albo gorszy od przeciętnego. Obiektywną ocenę można byłoby wydać po wykonaniu serii badań, przy wykorzystaniu przyrządu pomiarowego, który podaje stopę błędów, stosunek nośnej do szumów itp.
We własnym zakresie można ocenić konwerter po wejściu w menu serwisowe odbiornika satelitarnego, wybraniu opcji ustawienie anteny i odszukaniu wskaźnika z napisem jakość sygnału. Przeważnie pokazują się dwie linijki: siła sygnału i jakość sygnału. Siła sygnału to informacja zgrubna, bardziej istotna jest jakość sygnału. Odbiorniki satelitarne używane w domu nie są dokładnie wykalibrowane, podają wartości orientacyjne, często w procentach, a nie w jednostkach obiektywnych. Mimo to mogą służyć do porównywania konwerterów, pod warunkiem że w danej chwili tylko konwerter ulega wymianie, a pozostałe elementy, takie jak antena i jej ustawienie, okablowanie oraz odbiornik satelitarny, pozostają niezmienione.
Ważny jest sposób zamocowania konwertera, a zwłaszcza jego pochylenie, czyli ustawienie kątowe w okrągłej obejmie. Początkowo nie należy silnie ściskać obejmy, lecz obserwując wskaźnik z napisem „jakość sygnału” delikatnie obracać konwerter w prawo i w lewo. Powinno wystąpić takie wyraźne miejsce, w którym jakość sygnału jest najlepsza.
Duża wrażliwość na ustawienie kątowe konwertera wynika z tego, że na orbicie pracuje jednocześnie wiele transponderów, z których najbardziej przeszkadzają te, które mają zbliżone częstotliwości, lecz przeciwną polaryzację. Należy tak ustawić konwerter, aby zminimalizować szkodliwy wpływ sygnałów z transponderów o przeciwnej polaryzacji. To znaczy, że zasadniczym celem nie jest najsilniejszy sygnał z pożądanego transpondera lecz najkorzystniejszy stosunek mocy sygnału z tego transpondera do sumy zakłóceń z pozostałych transponderów. Informuje o tym wskaźnik z napisem jakość sygnału.
Obecnie uniwersalne konwertery satelitarne są dosyć tanie, w cenie poniżej 50 zł i osoby, które lubią eksperymentować, mogą się zdecydować na testowanie. Drugie pytanie dotyczy odbioru sygnałów satelitarnych z małym SR. Parametr SR jest ściśle powiązany z ilością przesyłanych informacji oraz z szerokością zajmowanego pasma częstotliwości. Najkorzystniej jest przesyłać dużą porcję informacji w postaci jednego strumienia cyfrowego, wykorzystując do tego całą moc i pełne pasmo transpondera. W ten sposób jest przesyłana większość programów satelitarnych, a zwłaszcza te o jakości HDTV. Parametr SR wynosi w tym przypadku od 22000 do 30000.
Zdarzają się nadawcy, którzy dzierżawią tylko część transpondera i mają do dyspozycji mniejszą wartość SR. W takiej sytuacji transponder satelitarny jest wspólnie wykorzystywany przez kilku użytkowników. Negatywnym skutkiem jest konieczność dodatkowego obniżenia mocy z transpondera, przypadającej na jednego użytkownika, aby nie wystąpił efekt wzajemnego przeszkadzania, czyli żeby nie pojawiła się nadmierna intermodulacja między sygnałami.
Ponadto odbiorniki satelitarne klasy HDTV są zaprojektowane na odbiór sygnałów szerokopasmowych, o dużych wartościach SR. Nie są wyposażone w dodatkowe filtry do odbioru sygnałów o mniejszych wartościach SR. W sumie te dwie przyczyny: zmniejszona moc z transpondera oraz nieprzystosowanie sprzętu satelitarnego HDTV do odbioru sygnałów wąskopasmowych są powodem trudności w odbiorze programów o obniżonych wartościach SR.
Do odbioru programów o małych wartościach SR jest zalecane użycie większej anteny oraz uniwersalnego odbiornika satelitarnego, niekoniecznie HDTV.