– Współczesne telewizory, a także inny sprzęt wizyjny, mają rzeczywiście zdolność skalowania obrazu, zarówno w górę, jak i w dół. Łatwiejsza jest operacja skalowania w dół, czyli zmniejszania rozdzielczości, bo wystarczy usunąć elementy obrazu uznane za nadmiarowe. Dla przykładu z obrazu HDTV (1920 x 1080 punktów) wystarczy wyciąć co drugi punkt w pionie i wtedy 1080/2=540, a więc pozostanie liczba punktów bardzo zbliżona do występującej w rozdzielczości standardowej SDTV, która wynosi nominalnie 576.
Podobnie można uczynić w poziomie, 1920/2 to 960 punktów i dodatkowo całkowicie obciąć elementy skrajne z lewej i z prawej strony, aby pozostało 720, bo tyle występuje w rozdzielczości SDTV. Obcinanie po bokach jest uzasadnione tym, że obraz HDTV jest panoramiczny, czyli szeroki o proporcjach 16/9 i trzeba go zwęzić do wąskiego o proporcjach 4/3 (lub inaczej 12/9).
Podany powyżej przykład jest uproszczony, ale oddaje istotę operacji, faktycznie algorytmy skalowania są bardziej skomplikowane, aby zachować naturalny wygląd obrazu.
Trudniejsza jest operacja odwrotna, skalowania w górę, czyli podwyższania rozdzielczości. Prawda jest brutalna – operacja kompresji obrazu jest nieodwracalna, niezależnie od tego, czy stosuje się MPEG2, czy MPEG4, to raz usuniętych szczegółów obrazu nie można przywrócić, bo ich już nie ma. Dlatego z obrazu o standardowej rozdzielczości SDTV nie uda się stworzyć pełnowartościowego obrazu o wysokiej rozdzielczości HDTV. Lepsze efekty wizualne osiąga się, przeprowadzając skalowanie częściowe, np. z obrazu SDTV tworząc HD ready, albo przekształcając HD ready w full HD. Wtedy brakujące elementy powstają na podstawie analizy istniejących elementów sąsiednich i efekt optyczny może być zadowalający.
Być może cała operacja przypomina występ iluzjonisty w cyrku, gdy ludzki wzrok i mózg dają się zaczarować. Liczne doświadczenia studyjne prowadzą do wniosku, że operacji skalowania w górę nie należy powtarzać wielokrotnie, a nawet dwukrotnie, bo wtedy obserwatorzy zauważają, że jakość obrazu jest nieodpowiednia. Dlatego trzeba nadawać sygnały telewizyjne z podwyższoną rozdzielczością, aby widz był zadowolony.
Rewolucja HDTV musi dotyczyć wszystkich ogniw łańcucha przesyłania sygnału telewizyjnego, zaczęła się od inwestycji w studiach TV, w archiwach filmowych i po stronie nadawczej.