– W pierwszej kolejności należy sprawdzić mechanikę zamocowania i obrotu anteny satelitarnej. Z upływem czasu punkty obrotu anteny i przeguby obrotowe ulegają obluzowaniu i wytarciu. Talerz anteny satelitarnej jest stale narażony na podmuchy wiatru, wibruje w pionie i w poziomie, jeżeli powstaną małe luzy, to mają one tendencję do powiększania się. Słabe punkty w zamocowaniu anteny można zaobserwować w czasie wichury,  z boku można zauważyć, jak antena drży i podskakuje. Jeżeli obserwacja anteny z mieszkania czy ze strychu jest niemożliwa, wtedy należy podejść do anteny (w czasie dobrej pogody), chwycić ją za obrzeże i spróbować poruszyć. Ze zdziwieniem przekonamy się, że antena chwieje się i „stuka” w miejscach, gdzie są osie obrotu. Praktycznie każda prywatnie używana, obrotowa antena satelitarna ma luzy mechaniczne. Konstrukcje mechaniczne z kompensacją luzów są kosztowne, stosuje się je w dużych, profesjonalnych antenach satelitarnych.
Zdarzają się luzy nie tylko w miejscach świadomie przeznaczonych do obrotu (zwykle są to 4 punkty), ale także w punktach przewidzianych do jednorazowej regulacji i zablokowania. Ze zdziwieniem można stwierdzić, że niektóre grube elementy konstrukcyjne uległy wykrzywieniu, przeciwnakrętki zostały odkręcone, grube śruby wygięte, obejmy są obluzowane itp. Większe kłopoty sprawiają osie obrotu i panewki, które zostały starte i mają za małe lub za duże średnice. Można próbować we własnym zakresie wsuwać tuleje i podkładki lub szukać części zamiennych. Czasem konieczna jest współpraca ze ślusarzem lub tokarzem, w celu dorobienia dobrze dopasowanych detali.
Innym miejscem, które należy sprawdzić, jest stan kabli doprowadzonych do siłownika. Stosowane są kable zawierające co najmniej 4 przewody – 2 do napędu silnika, 2 do impulsatora. Z upływem czasu każdy kabel zamocowany elastycznie może zostać przełamany lub obluzowany. Jeżeli zostanie uszkodzony przewód doprowadzający napięcie do silnika elektrycznego, to taką usterkę można łatwo zauważyć, bo silnik się nie obraca lub pracuje w sposób przerywany.
Trudniej jest zauważyć uszkodzenia (nadłamania) przewodów doprowadzonych do impulsatora. Wówczas obrotowa antena satelitarna może się zachowywać jakby była „pijana” – nie trafia w satelitę, przelatuje za daleko itp. W razie wątpliwości odnośnie do stanu przewodów z impulsatora, kabel należy wymienić na nowy. Ważne, aby kabel był elastyczny, przystosowany do pracy w każdych warunkach atmosferycznych, nie sztywniał na mrozie. Przewody do impulsatora mogą być cienkie, bo płynie w nich prąd o znikomym natężeniu, przewody do silnika elektrycznego muszą mieć większy przekrój, bo płynie w nich prąd o dużym natężeniu, ale niskim napięciu (maksymalnie 36 V).
Podobne efekty występują, gdy sam impulsator jest uszkodzony. Impulsator jest umieszczony wewnątrz siłownika, jego zadaniem jest wytwarzanie impulsów elektrycznych, które służą do zliczania obrotów wału napędowego i w ten sposób dostarczają informacji o położeniu ramienia siłownika i związanej z nim anteny satelitarnej. Impulsator zawiera czujnik mechaniczno-magnetyczny lub optyczny, który może ulec uszkodzeniu i dostarczać fałszywych informacji.

Czy wzmocnienie konwertera satelitarnego jest ważnym parametrem?
Wzmocnienie konwertera satelitarnego powinno być w sam raz, czyli mieścić się w przedziale 50-65 dB. Jeżeli wzmocnienie konwertera jest za małe, wtedy możemy mieć trudności z odbiorem satelitarnym, gdy stosujemy małą antenę i długi kabel od konwertera do odbiornika. Jeżeli wzmocnienie konwertera jest za duże, wtedy jakość odbioru ulega pogorszeniu lub nawet zablokowaniu, gdyż następuje przesterowanie konwertera. Takie zjawisko może się zdarzyć zwłaszcza wtedy, gdy używamy dużej, dobrej anteny, ustawionej w kierunku satelity emitującego silne sygnały.
W warunkach amatorskich nie jesteśmy w stanie zmierzyć wzmocnienia konwertera, lecz możemy zaobserwować napięcie sygnału (poziom sygnału, siłę sygnału) doprowadzonego do odbiornika satelitarnego. W tym celu należy w menu odbiornika satelitarnego wybrać zakładkę „ustawianie anteny” lub „instalacja anteny”, a następnie siłę sygnału i porównać z wartościami zalecanymi, podanymi w instrukcji obsługi odbiornika satelitarnego.
Dokładne informacje o sile sygnału satelitarnego możemy uzyskać, korzystając ze specjalistycznego przyrządu pomiarowego, przeznaczonego do instalowania anten satelitarnych. Precyzyjnych informacji nie dostarczy wskaźnik sygnału satelitarnego, w cenie do 300 zł, bo on mierzy orientacyjnie sumę sygnałów z wielu transponderów. Potrzebny jest droższy przyrząd pomiarowy, który wydziela i mierzy oddzielnie sygnał z każdego transpondera satelitarnego.
Czy współczesne konwertery mają współczynnik szumów poniżej 0,1 dB?
To są chwyty reklamowe – konwerter zintegrowany, przeznaczony do powszechnego użytku nie może mieć tak niskiego współczynnika szumów w całym, bardzo szerokim zakresie częstotliwości, dla obu polaryzacji i w dwóch podzakresach częstotliwości.

Czy smukłe konwertery są lepsze od normalnych?
Konwerter powinien być optymalnie dopasowany do anteny satelitarnej pod względem parametrów, w tym kąta oświetlenia, wynikającego z rozmiarów i kształtu promiennika. Dlatego powinno się mówić o dobrze dobranej parze: antena satelitarna+konwerter. Można wyprodukować cieńszy konwerter, stosując wkładkę z tworzywa sztucznego zamiast powietrza wewnątrz promiennika. Taki zabieg nieco pogarsza współczynnik szumów konwertera, dlatego powinien być stosowany tylko w uzasadnionych sytuacjach, np. gdy jest potrzebne umocowanie 2-3 zezujących konwerterów blisko siebie, w celu odbioru programów z blisko położonych satelitów.