– Funkcja czuwania w sprzęcie elektronicznym służy do tego, aby sprzęt można było obsługiwać zdalnie, np. przy użyciu pilota. W instrukcjach obsługi większości urządzeń nie ma zalecenia, nakazującego trzymanie ich bez przerwy „pod napięciem”. Całkowite wyłączanie czasowo nieużywanych urządzeń elektrycznych jest uzasadnione z kilku względów:
* zmniejsza możliwość pojawienia się uszkodzeń w czasie wystąpienia przepięć w sieci elektrycznej, które mogą się zdarzyć w czasie burz i awarii linii elektrycznych;
* zmniejsza ryzyko powstania pożaru, wynikającego z przegrzewania się urządzeń pod napięciem,
* zmniejsza zużycie energii elektrycznej, przynosząc korzyści finansowe i ekologiczne,
* poprawia niezawodność sprzętu, bo podzespoły elektroniczne pod napięciem częściej ulegają uszkodzeniom.
Nie ma uzasadnienia bardzo częste, krótkotrwałe (np. co kilka minut) wyłączanie i włączanie sprzętu elektronicznego, bo każdemu włączeniu towarzyszy mały udar prądowy, który chwilowo przeciąża podzespoły. Wskazane jest całkowite wyłączanie sprzętu elektronicznego w czasie przewidywanych dłuższych przerw, np. na noc, przed wyjściem z domu, a tym bardziej przed wyjazdem na urlop. Dobrym rozwiązaniem jest korzystanie z listwy zasilającej, wyposażonej w kilka gniazd i wspólny wyłącznik dwubiegunowy, do której jest dołączony domowy sprzęt elektroniczny.
Współczesny sprzęt elektroniczny jest wyposażony w tak zwane pamięci nieulotne, które przechowują zapisane informacje pomimo zaniku napięcia zasilania. Chodzi o to, aby w razie świadomego wyłączenia lub awarii instalacji elektrycznej nie tracić wszystkiego, co zostało wcześniej pracowicie zapisane w pamięciach elektronicznych. W odbiornikach satelitarnych zapisuje się tysiące informacji, dotyczących dostępnych programów telewizyjnych i radiowych, ich umieszczenia na ulubionych listach, a ponadto rozstawienia satelitów, gdy korzysta się z większej instalacji, wyposażonej w kilka konwerterów lub w obrotnicę. Dawniej trzeba było stosować pamięci półprzewodnikowe, które pobierały bardzo mało prądu, ale wymagały ciągłego zasilania, przy wykorzystaniu baterii litowych. Baterie te trzeba było okresowo wymieniać, nie rzadziej niż co 5 lat. Obecnie stosuje się specjalne układy scalone, tak zwane pamięci nieulotne, które zachowują zapisy bez konieczności bezprzerwowego podtrzymywania napięcia przez baterię.
Odrębnym zagadnieniem jest zasilanie urządzeń elektronicznych, które są z wyprzedzeniem programowane w celu nagrania wybranych audycji lub są przeznaczone do systematycznej rejestracji sygnałów. Dotyczy to dekoderów satelitarnych, zwłaszcza wyposażonych w twarde dyski, a także różnorodnych nagrywarek oraz magnetowidów. Zwłaszcza dekodery wyposażone w wewnętrzny lub zewnętrzny twardy dysk powinny być stale pod napięciem, aby mogły nagrywać programy, które są przesyłane przez całą dobę. Satelitarna usługa „wideo na żądanie” działa na zasadzie systematycznego wysyłania wielu filmów, które są zapisywane i zablokowane na dyskach twardych. Odblokowanie konkretnych pozycji, zdeponowanych na twardym dysku, następuje po złożeniu zamówienia przez abonenta, na zasadzie wysłania drogą satelitarną krótkiego polecenia, adresowanego do jednego dekodera. Dekodery satelitarne z twardym dyskiem powinny więc być zasilane bez przerwy.
Jest sprawą dyskusyjną, czy dekodery satelitarne bez twardego dysku muszą być zasilane bez przerwy, jeżeli operator platformy satelitarnej nie podaje takiego warunku w instrukcji obsługi. Wprawdzie drogą satelitarną są przesyłane do abonentów platform różnego rodzaju aktualizacje i polecenia, ale są one cyklicznie powtarzane.
Przez satelitę są wielokrotnie powtarzane polecenia o zablokowaniu dekodera, jeżeli abonent nie wniósł opłaty za kolejny okres korzystania z platformy satelitarnej. Nieskuteczne jest liczenie na to, że włączając chwilowo zasilanie dekodera satelitarnego, można będzie odbierać programy kodowane, nie odnawiając opłaty za ich wykorzystywanie.