– Zasadnicze pytanie brzmi: po co wykonywać taką instalację, skoro w budynku jest już sieć telewizji kablowej? Istnieją co najmniej dwa powody.
1. Niektórym mieszkańcom nie wystarcza telewizja kablowa, chcą odbierać sygnały satelitarne, gdyż interesuje ich dostęp do dużej liczby programów, w tym o wysokiej rozdzielczości HDTV oraz nadawanych z zagranicy z oryginalną fonią.
2. W bliskiej przyszłości powinna w końcu wystartować naziemna telewizja cyfrowa (NTC) z trzema multipleksami, oferującymi w sumie około 20 programów TV. Programy te będą niekodowane, dostępne bez ponoszenia dodatkowych opłat, ich retransmisja w instalacji zbiorowej może być atrakcyjna ze względów finansowych oraz estetycznych, gdyż pozwoli na uniknięcie lasu anten na balkonach, ścianach, dachach lub w mieszkaniach.
Oczywiście antenowa instalacja zbiorowa będzie stanowić konkurencję dla sieci telewizji kablowej. Wielu mieszkańcom wystarczy dostęp do 20 cyfrowych programów TV z polską fonią i zrezygnują z kablówki. Zaostrzy się konkurencja wśród dostawców sygnałów RTV – będą musieli rywalizować atrakcyjnością i ceną ofert – a zyskają na tym mieszkańcy.
Może się zdarzyć, że w jednym budynku będzie występować kilka sieci multimedialnych: 3 wyżej wymienione, ponadto sieć telekomunikacyjna, a w niektórych sytuacjach komputerowa i inne.
Sieć telewizji kablowej ma przeważnie strukturę gwiaździstą – w centralnym miejscu znajduje się rozgałęźnik, z którego rozchodzą się kable do poszczególnych mieszkań. Dzięki takiemu układowi operator może niezależnie dołączać do sieci nowych abonentów oraz odłączać tych, którzy zgłaszają rezygnację.
Sieć antenowej instalacji zbiorowej (AIZ) może mieć inną strukturę: w prostej wersji składa się z kompletu anten, zainstalowanych na dachu, jednego lub kilku wzmacniaczy oraz okablowania. Wystarczy poprowadzić po jednym kablu w każdej klatce schodowej oraz zainstalować odgałęźniki na piętrach. W małym budynku wielorodzinnym (orientacyjnie do 40 mieszkań) można zrezygnować z przemienników częstotliwości, regeneratorów itp. Dzięki temu sieć AIZ będzie prosta i tania, a przy tym nie wystąpią wzajemne zakłócenia z siecią telewizji kablowej.
Uzasadnienie jest zasadnicze: W takiej małej sieci AIZ są wykorzystywane te same częstotliwości jak w lokalnych nadajnikach telewizji naziemnej. Projektanci telewizji kablowej z zasady omijają te częstotliwości, aby w rozległej sieci nie indukowały się zakłócenia od lokalnych nadajników TV. Zastosowanie w AIZ przemiany częstotliwości grozi wystąpieniem kolizji z kablówką na niektórych kanałach. Podana powyżej, bardzo prosta struktura AIZ jest dopuszczalna w dogodnych lokalizacjach – gdy budynek nie jest położony bardzo blisko nadajnika (wówczas występuje odbiór bezpośredni) ani bardzo daleko (wówczas potrzebne jest duże wzmocnienie, przesunięcie częstotliwości i automatyczna regulacja poziomu sygnału w poszczególnych kanałach TV). Wskazane jest, aby w miejscu zainstalowania kompletu anten odbiorczych występowała otwarta przestrzeń w kierunku nadajnika. Faktyczny poziom sygnału warto sprawdzić na wstępie, dokonując pomiaru siły i jakości sygnału z anten odbiorczych, a następnie przystępując do końcowego projektowania instalacji.
Do sieci AIZ można wprowadzić sygnały radiofoniczne UKF FM, po wstępnym wzmocnieniu, bez przemiany częstotliwości.
Inny sposób wykonania instalacji zbiorowej polega na powiązaniu AIZ z siecią rozprowadzania sygnałów satelitarnych. Są dostępne satelitarne multiprzełączniki (multiswitche) lub konwertery wyposażone w dodatkowe gniazdo, umożliwiające doprowadzenie sygnałów RTV, które są następnie rozsyłane kablami „satelitarnymi”. Ten sposób jest stosowany zwłaszcza w sytuacji, gdy sygnał satelitarny jest doprowadzany do wszystkich mieszkań. Od strony mieszkania sytuacja jest prosta – istnieją gotowe gniazda R+TV+SAT, które rozdzielają sygnały na trzy składniki.