– W najbliższych latach NTC w Polsce będzie zawierać kilkanaście krajowych programów TV, niekodowanych, w większości nadawanych w standardowej rozdzielczości SDTV. W tej sytuacji większość osób, odbierających do tej pory programy analogowe telewizji naziemnej, będzie mogła bez większych trudności przestawić się na odbiór programów NTC. Będą musieli zaopatrzyć się w telewizory lub przystawki przystosowane do odbioru programów cyfrowych, a w zamian uzyskają większą liczbę programów lepszej jakości. Zapewne wiele z tych osób nie będzie migrować do telewizji kablowej ani satelitarnej, zadowolą się programami NTC.
Natomiast osoby zainteresowane odbiorem większej liczby programów wysokiej rozdzielczości HDTV albo programów zagranicznych będą przechodzić do telewizji satelitarnej lub kablowej.
Z kolei część osób opłacających do tej pory najtańsze pakiety w telewizji satelitarnej lub kablowej może zdecydować się na rezygnację z tych pakietów i przejście do NTC, która zaoferuje kilkanaście programów bez dodatkowych opłat.
Można oczekiwać, że nastąpi migracja abonentów pomiędzy telewizją: satelitarną, kablową i NTC. Od atrakcyjności ofert będzie zależeć, która z tych odmian TV uzyska w ostatecznym bilansie przyrost liczby widzów.
Pojawia się groźna konkurencja dla klasycznej telewizji, w postaci telewizji na zamówienie (VoD). Zasadnicza różnica polega na sposobie korzystania: telewidz nie ma sztywnych ram czasowo-programowych, nie musi dostosowywać się do narzuconego rozkładu nadawania programów TV, lecz ma dostęp do biblioteki gotowych programów, wiadomości i filmów na zamówienie. Rzeczywiste powodzenie VoD zależy od dwóch cech:
* wielkości i atrakcyjności biblioteki programów;
* dostępności do biblioteki programów, czyli faktycznego korzystania z szybkiej transmisji danych, np. z szerokopasmowego Internetu.
Dla prawdziwego VoD konieczna jest szybkość transmisji nie mniejsza niż 10 Mbit/s, aby umożliwić w czasie rzeczywistym transmisję jednego programu TV o wysokiej rozdzielczości. Szybkość 4 Mbit/s z trudem wystarcza do transmisji jednego programu TV o standardowej rozdzielczości.
W tej chwili wystarczającą szybkość transmisji są w stanie zapewnić:
* zmodyfikowane telefoniczne linie abonenckie, przystosowane do protokołu ADSL2+, lub lepiej VDSL2;
* cyfrowe sieci telewizji kablowej, wykorzystujące kable koncentryczne;
* lokalne sieci LAN, wykorzystujące kable wieloparowe;
* interfejsy radiowe LTE, stosowane w telefonii komórkowej 4 generacji.
Pierwsze trzy sposoby mogą zapewnić bezprzerwową stabilną transmisję, gdyż każdy użytkownik dostaje do dyspozycji własną linię transmisyjną, nie kolidującą z innymi użytkownikami. Transmisja bezprzewodowa (np. LTE) ma poważną wadę – wielu użytkowników musi korzystać z tego samego zasobu częstotliwości. Na obszarach gęsto zaludnionych następuje przepełnienie widma częstotliwości, ograniczenie szybkości transmisji i pojawiają się przerwy, gdy wiele osób zechce korzystać z urządzeń bezprzewodowych.
Znaczną szybkość transmisji mogą zapewnić światłowody, ale ich doprowadzenie do mieszkań to pieśń przyszłości.
W sumie silną konkurencją dla telewizji satelitarnej i kablowej może stać się nie NTC, ale telewizja na zamówienie VoD.