– Telewizory wyposażone w płaskie ekrany (LCD lub plazmowe) od początku ich pojawienia się na rynku są z zasady cyfrowe. Takie ekrany składają się z wielu tysięcy punktów obrazu – pikseli, które muszą być sterowane w sposób cyfrowy. W ekranach HD liczba pikseli dochodzi nawet do kilku milionów. W sposób „naturalny”, po dodaniu cyfrowego tunera oraz procesorów wizji i fonii otrzymuje się kompletny telewizor cyfrowy.
Dodatkiem z poprzedniej epoki we współczesnych telewizorach cyfrowych jest tuner analogowy, umożliwiający odbiór naziemnych programów starego typu, to znaczy analogowych. Tuner analogowy będzie mógł być wyeliminowany z telewizora w najbliższych latach. W Polsce stanie się mało przydatny od połowy 2013 r., po całkowitym zaprzestaniu emisji programów analogowych z nadajników naziemnych. Nie będzie zakazu stosowania telewizji analogowej w sieciach zamkniętych, ekranowanych np. w telewizji kablowej czy hotelowej. Dlatego telewizory z tunerem analogowych jeszcze przez kilka lat będą obecne w naszym otoczeniu, ale ich udział w ofercie handlowej będzie się systematycznie kurczyć. Za kilka lat większość sprzedawanych telewizorów będzie pozbawionych tunera analogowego, bo zmniejszy to ich cenę o kilka procent i uprości obsługę telewizorów.
Telewizory wyposażone w kineskop były z natury analogowe, gdyż wzmacniacze RGB wizji, sterujące wiązkami elektronów w kineskopie, musiały być analogowe. 10 lat temu były oferowane telewizory mieszane, analogowo-cyfrowe, w których występował analogowy tuner, następnie przetworniki i procesory cyfrowe, a na końcu analogowy kineskop. W ten sposób można było zastosować odtwarzanie 100 Hz i uniknąć pulsowania obrazu. Obecnie telewizory analogowo-cyfrowe z kineskopem to już historyczna przeszłość.
Odrębną sprawą jest przystosowanie telewizora do konkretnego systemu telewizji cyfrowej. Z upływem czasu następują zmiany systemów telewizji cyfrowej, wprowadzane są ich nowsze i bardziej pojemne odmiany. Do tej pory zostały opracowane 2 systemy naziemnej telewizji cyfrowej (DVB-T oraz DVB-T2) oraz dwa systemy cyfrowej kompresji wizji (MPEG-2 oraz MPEG-4). Można z tego stworzyć 4 różne kombinacje, przy czym praktyczne zastosowanie znalazły 3 zestawy, wymienione poniżej.
* DVB-T z kompresją MPEG-2. Najstarszy system europejski, istnieje od 15 lat, w tej chwili jeszcze najbardziej rozpowszechniony.
* DVB-T z kompresją MPEG-4. Pośredni system, przyjęty m.in. w Polsce, Irlandii, na Węgrzech.
* DVB-T2 z kompresją MPEG-4. Najnowszy system, jego normy techniczne opublikowano w 2009 r., jest dopiero wprowadzany eksperymentalnie w wybranych krajach europejskich.
Wybór konkretnego systemu naziemnej telewizji cyfrowej jest suwerenną decyzją każdego państwa. Żaden kraj nie jest zmuszany do przyjmowania najnowszego systemu. Czym nowszy system, tym ma większą pojemność, ale drożej kosztuje, zarówno nadawców jak odbiorców. Większość mieszkańców naszego kraju powinna zaopatrywać się w telewizory pośredniej generacji, wyposażone w tuner DVB-T z kompresją MPEG-4. Zakup telewizora najnowszego typu DVB-T2 lub przystawki cyfrowej DVB-T2 jest uzasadniony tylko w sytuacji, gdy mieszka się w województwie przygranicznym, znajduje się w zasięgu odbioru sygnałów z nadajników zagranicznych i zamierza odbierać programy z sąsiednich krajów. Wdrażanie systemu DVB-T2 jest zaawansowane w Niemczech, Czechach, na Ukrainie, a w dalszej kolejności być może w Rosji.
Porozumienia międzynarodowe nie ingerują nadmiernie w decyzje poszczególnych państw. Nie narzucają wszystkich szczegółów, koncentrują się tylko na niezbędnym minimum, w szczególności:
* Na ostatecznych terminach wyłączenia nadawania analogowego w telewizji naziemnej. Emisje z nadajników analogowych odznaczają się bardzo dużą gęstością mocy, zakłócającą odbiór programów cyfrowych zarówno we własnym kraju jak i w krajach sąsiednich. W Europie wyznaczono obowiązkowy termin wyłączenia programów analogowych na połowę 2015 r. Dodatkowo zalecono, aby w miarę możliwości wyłączyć nadajniki analogowe wcześniej, do końca 2012 r. W Polsce podjęto decyzję o wyłączeniu ostatnich naziemnych nadajników TV w lipcu 2013 r. Czyli nie przodujemy, ale mieścimy się w granicach przyzwoitości.
* Na konieczności uzgodnienia z sąsiednimi krajami stosowanych częstotliwości (numerów kanałów TV), lokalizacji ośrodków nadawczych, mocy nadajników i kierunków wiązek z anten nadawczych. Polska znajduje się w trudnej sytuacji, bo musi przeprowadzać koordynację z kilkunastoma krajami, z których jedne należą do Wspólnoty Europejskiej, a inne do Europy Wschodniej.