|
|
Zauważyłem, że jakość programów HD zależy od sposobu ich doprowadzenia. Czy moje obserwacje są słuszne? (pyta pan Czesław Strycharczuk z Poznania).
|
|
– Od początku czerwca mieliśmy możliwość oglądania tego samego programu na różne sposoby. Dotyczyło to np. programu TVP1, który był równolegle dostępny: * W multipleksie MUX1 z niepełną rozdzielczością HD. * W multipleksie MUX3 z rozdzielczością standardową SD. * Z satelity Astra 19,2E z pełną rozdzielczością HD. * Z satelity Hot Bird 13E z pełną rozdzielczością HD (w składzie platform satelitarnych). * Analogowo ze starych nadajników naziemnych. Stwarza to możliwość porównania jakości programów TV nadawanych w różny sposób. Można się przekonać, że najlepsza jest jakość programów HD rozprowadzanych satelitarnie. Nieco gorszą jakość mają programy HD rozprowadzane z nadajników naziemnych. Dlaczego? Bo transpondery satelitarne są szerokopasmowe i pozwalają na przesyłanie sygnału cyfrowego z pełną przepływnością, wymaganą przez programy HD, czyli do 12 Mbit/s. W naziemnej telewizji cyfrowej multipleksy mają niestety do dyspozycji wąskie pasmo, w którym trzeba umieścić jak najwięcej programów. W MUX1 umieszczono w tej chwili 7 programów, dla TVP1 HD przepływność sygnału musiała zostać ograniczona do 6,5 Mbit/s. Lepsza sytuacja występuje w MUX3, którego jedynym użytkownikiem jest TVP – umieszczono w nim 6 programów, dla TVP2 HD udało się przeznaczyć 10 Mbit/s. Faktyczną jakość programu można ocenić bez przyrządów pomiarowych, oglądając np. mecz piłki nożnej i zwracając uwagę na wyrazistość sylwetek zawodników, ostrość na pierwszym i drugim planie, płynność i dobre odwzorowanie ruchu. W naziemnej telewizji cyfrowej pełną rozdzielczość ma w tej chwili program TVN HD, nadawany doświadczalnie w centrum Warszawy. Dla tego jednego programu został przeznaczony cały multipleks, więc nie trzeba nakładać ograniczeń na przepływność. W naziemnej telewizji cyfrowej trzeba wybierać: albo większa liczba programów albo lepsza rozdzielczość. W telewizji satelitarnej, kablowej, światłowodowej lub VDSL (transmisja od centrali telefonicznej na małe odległości) jest do dyspozycji wysoka przepływność i można uzyskać obraz o pełnej rozdzielczości HD. W tablicy powyżej przedstawiłem zestawienie różnych rodzajów telewizji cyfrowej oraz ich podstawowe cechy. Parametry liczbowe są przybliżone, odnoszą się do typowych sytuacji. Dla telewizji satelitarnej parametry dotyczą jednej pozycji na orbicie. W ostatniej kolumnie podałem przydatność dla rozsyłania sygnałów HD. Telewizja naziemna ma ograniczoną przydatność, bo zmusza do wyboru: albo większa liczba programów albo lepsza rozdzielczość. Telewizja mobilna nie jest odpowiednia dla HD, dysponuje tylko jednym kanałem o szerokości 8 MHz. Pozostałe rodzaje telewizji są w pełni przydatne dla HD. Wymagają jednak różnych wydatków na zakup, zainstalowanie lub wynajem urządzeń, mogą też być mniej wygodne w użytkowaniu. Telewizja satelitarna zapewnia bardzo dobrą jakość odbioru wielu programów HD, ale wymaga zainstalowania dosyć dużej anteny i wynajęcia kosztownego transpondera. Telewizja kablowa zmusza do zbudowania i konserwacji kłopotliwej sieci ze stacją czołową. |
|
Wr�� do pyta� z poprzednich numer�w
|
|