W poprzednim numerze przedstawiliśmy ogólne informacje o standardzie DVB-SH, teraz zajmiemy się problemem urządzeń odbiorczych. Występują one w kilku modelach, klasach i kategoriach.
Jak wiadomo, w warstwie fizycznej systemu wyspecyfikowano dwa tryby pracy:
– SH-A z zastosowaniem modulacji OFDM (stosowanej powszechnie w radiodyfuzji naziemnej) dla obu składowych: satelitarnej i naziemnej (CS i CGC), które mogą być emitowane na tej samej częstotliwości dla transmisji tych samych treści
– SH-B z zastosowaniem modulacji OFDM dla transmisji składowej naziemnej oraz TDM (Time-Division Multipleks) dla składowej satelitarnej emitowanych na różnych częstotliwościach.
Dla tych dwóch trybów pracy wyspecyfikowano dwa różne modele odbiorników. Odbiornik przystosowany do trybu SH-A jest urządzeniem znacznie prostszym, zawiera bowiem pojedynczy tuner, komplet bloków demodulatora OFDM oraz „przeniesione” z DVB-H bloki warstwy łącza danych: szatkowanie czasu (Time Sliping), wzmocnienie zabezpieczenia danych (MPE-FEC) w celu zwiększenia odporności na degradację stosunku sygnał/szum, efekt Dopplera i zakłócenia impulsowe sygnału. Specyficzny dla DVB-SH jest podwójnie wzmocniony system zabezpieczenia danych – Extended MPE-EFC.

Cały tekst w lipcowym numerze...