– W pobliżu dużych powierzchni wodnych, takich jak Zatoka Gdańska czy Morze Bałtyckie występują specyficzne warunki rozchodzenia się fal wielkiej częstotliwości, powstają dziwne odbicia, tworzą się dukty troposferyczne. Dlatego nadawcy polscy, szwedzcy czy rosyjscy próbują dobrać parametry multipleksów najkorzystniejsze dla okolicy, w której zostały zainstalowane nadajniki. W telewizyjnym ośrodku nadawczym można łatwo przestawić niektóre parametry multipleksów pod warunkiem, że cały sygnał zmieści się w szerokości pasma częstotliwości, jakie jest do dyspozycji. W przypadku polskich multipleksów stosowana jest użyteczna przepływność bitowa 24,882 Mbit/s, która wymaga przedziału ochronnego 1/8 i sprawności kodu 3/4, albo przedziału ochronnego 1/4 i sprawności kodu 5/6. W centralnej Polsce jest stosowany pierwszy wariant, nad morzem prawdopodobnie korzystniejszy jest drugi. Są to sprawy doświadczalne, praktyczne obserwacje zadecydują o wyborze najlepszego wariantu. W Szwecji jest stosowany przedział ochronny 1/8 i sprawność kodu 2/3, co pozwala na wykorzystanie użytecznej przepływności bitowej zmniejszonej do 22,118 Mbit/s. W ten sposób uzyskuje się większą odporność na zaniki sygnału, ale pojemność multipleksu jest mniejsza o jeden kanał programowy.

Drugie pytanie dotyczy możliwości odbioru programów TV nadawanych w systemie DVB-T2.
Sprzedawane obecnie w Polsce telewizory są przystosowane do systemu DVB-T (bez T2), wykorzystującego zarówno kompresję MPEG2 jak i MPEG4. Odbierają programy krajowe, nadawane z MPEG4, jak również programy szwedzkie czy niemieckie pierwszej generacji, nadawane z kompresją MPEG2. W tej chwili w niektórych krajach jest wprowadzany system drugiej generacji o nazwie DVB-T2. Jeżeli znajdziemy się w zasięgu tych programów, nadawanych np. ze Szwecji, wtedy typowy telewizor lub przystawka cyfrowa, spotykane w Polsce, zachowają się w następujący sposób.
Po włączeniu automatycznego przeszukiwania odbiornik nie wykryje multipleksów z DVB-T2, bo nie będzie w stanie ich rozpoznać. Po uruchomieniu ręcznego przeszukiwania i wybraniu właściwego numeru kanału pojawią się informacje: siła sygnału np. 60%, jakość sygnału 0%. Multipleks nie zostanie podzielony na poszczególne programy, nie pokażą się nazwy programów a tym bardziej nie pojawi się żadna wizja ani fonia. Jedyną wskazówką będzie siła sygnału, informująca, że jesteśmy w zasięgu jakiegoś sygnału. Pomocna będzie znajomość numerów kanałów, na których są nadawane zagraniczne multipleksy w systemie DVB-T2. Do oglądania tych programów będzie potrzebny telewizor lub przystawka cyfrowa, wyposażone w tuner przystosowany do systemu DVB-T2. Dodatkowa uwaga: w systemie DVB-T2 będą prawdopodobnie nadawane programy HD, a niektóre z nich lub wszystkie mogą zostać zakodowane. Dlatego kupowanie „na zapas” sprzętu odbiorczego nowej generacji, przystosowanego do systemu DVB-T2, może okazać się niecelowe. Lepiej poczekać, aż wyjaśnią się sprawy dotyczące kodowania i faktycznego zasięgu odbioru.