– Do nadajników głównych NTC sygnały są dosyłane cyfrowo, w postaci strumienia danych. Do przesyłania są wykorzystywane światłowody, łącza satelitarne lub naziemne łącza mikrofalowe. Dla zwiększenia niezawodności stosuje się dwie niezależne trasy dosyłu sygnałów, aby uniezależnić się od uszkodzeń mechanicznych lub kaprysów pogody, które mogą się zdarzyć od czasu do czasu. Tylko nadajniki uzupełniające (gapfillery) są uzależnione od otrzymania sygnału z najbliższego nadajnika głównego. Każdy multipleks wykorzystuje oddzielny nadajnik, w związku z tym ewentualna awaria nadajnika powoduje grupowy zanik 8 (lub 7) programów TV, wchodzących w skład konkretnego multipleksu. Programy z pozostałych multipleksów mogą być odbierane bez zakłóceń. Awaryjność nadajników cyfrowych jest mniejsza niż analogowych, gdyż po pierwsze pracują one z mniejszą mocą (moc nadajnika cyfrowego multipleksu jest typowo od 5 do 10 razy mniejsza od mocy nadajnika analogowego jednego kanału TV). Po drugie – w systemie DVB-T nadajnik cyfrowego multipleksu pracuje z jednakową mocą wyjściową, niezależnie od treści obrazu. W systemie analogowym moc wyjściowa nadajnika TV silnie zależała od chwilowej bieli obrazu, co powodowało skoki termiczne w nadajniku i pogarszało jego niezawodność.