– W Europie dla radiofonii cyfrowej przewidziano dwa pasma częstotliwości:* Wycinek pasma VHF, od 174 MHz do 230 MHz (w sumie 56 MHz), w którym wydzielono 8 kanałów po 7 MHz, a każdy kanał podzielono na 4 bloki – po ok. 1,7 MHz. W sumie są do dyspozycji 32 bloki, przy czym w Polsce jest rozważana możliwość uruchomienia w paśmie VHF dodatkowego multipleksu telewizyjnego lub innych usług multimedialnych np. Internetu, co w istotny sposób zmniejszyłoby liczbę bloków częstotliwości, przeznaczonych dla radia cyfrowego. * Wycinek pasma L, od 1452 do 1492 MHz (w sumie 40 MHz), zwany w skrócie pasmem 1,5 GHz. Według Europejskiej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości ten wycinek podzielono na dwa zakresy, przy czym dolny (1452-1479,5 MHz) przydzielono dla naziemnego radia cyfrowego (w skrócie T-DAB), a pozostałą część – dla satelitarnego radia cyfrowego (S-DAB). W niektórych krajach pasmo 1,5 GHz jest już wykorzystywane przez radio cyfrowe, zarówno naziemne jak satelitarne. W Polsce możliwość przeznaczenia pasma 1,5 GHz dla radia cyfrowego trzeba traktować przyszłościowo, gdyż konieczne są porozumienia międzynarodowe, w tym zgoda Rosji i Ukrainy. Z powyższych rozważań wynika, że w naszym kraju dla radia cyfrowego można aktualnie przeznaczyć tylko część pasma VHF. Przy zastosowaniu nowoczesnego systemu DAB+ w jednym bloku częstotliwości o szerokości 1,7 MHz można umieścić od 4 do 13 radiowych programów cyfrowych, w zależności od ich jakości i parametrów protekcyjnych. W Polsce wstępnie przyjmuje się do 12 programów radiowych wysokiej jakości w jednym bloku. W 4 blokach zmieści się 48 programów radiowych, a w 8 blokach – nawet 96 programów. Będzie można przydzielić miejsce dla większości nadawców, chętnych do emisji cyfrowych programów radiowych. Barierą ograniczającą liczbę nadawców są koszty studyjne wytworzenia interesujących programów, oraz opłaty za rozprowadzenie, nadawanie, koncesję itp. Innymi słowy – miejsca starczy dla każdego chętnego, kto podoła wymaganiom finansowym, organizacyjnym i artystycznym. Sytuacja będzie inna niż w naziemnej telewizji cyfrowej, gdzie liczba firm chętnych do nadawania programów znacznie przekracza pojemność multipleksów.