SLD nie po to układał się z PiS i wprowadzał do obu rad po trzech swoich nominatów, by następnie przyczynić się jesienią do obalenia weta. Gdyby to zrobił, ustawa weszłaby przecież w życie i kadencja nowo powołanych rad nadzorczych natychmiast by się zakończyła. A przecież miejsc raz zdobytych w radach nadzorczych nie oddaje się nigdy – przynajmniej z własnej woli.
Zanim przyjrzymy się legislacyjnemu dorobkowi w dziedzinie radiofonii i telewizji z ostatnich dwóch lat, słowo uzupełnienia do mojego poprzedniego felietonu. Narzekałem tam, że Polska – jak Kanada – nie ma własnej strategii cyfrowej. I miałem rację, i jednak jej nie miałem. Formalnie przyjętej przez rząd prawdziwej strategii cyfrowej – rozumianej jako szeroki program przekształcania kraju (życia ludzi, społeczeństwa, gospodarki itp.) zgodnie z wymogami ery cyfrowej – rzeczywiście nie ma. Istnieje natomiast Raport z prac Międzyresortowego Zespołu ds. Realizacji Programu „Polska Cyfrowa”, przy czym jest to program upowszechniania usług szerokopasmowych w Polsce do roku 2012, a zatem przedsięwzięcie infrastrukturalne, rozumiane jako element realizacji „Strategii rozwoju społeczeństwa informacyjnego w Polsce do roku 2013”.
Wracając do naszych baranów, skład nowych rad nadzorczych powinien zabezpieczyć także los samej KRRiT. Skoro w radach PR i TVP jest po czterech przedstawicieli PiS-u, można założyć, że ewentualna próba obalenia obecnego składu KRRiT przez odmowę przyjęcia jej sprawozdania za 2008 r. nie powiedzie się, bo prezydent Kaczyński najpewniej sprawozdanie przyjmie.

Cały tekst we wrześniowym numerze...