– Pojemność jednego multipleksu w systemie DVB-T stosowanym w Polsce, czyli z kompresją MPEG4, wynosi w paśmie UHF typowo 8 kanałów cyfrowych TV o rozdzielczości standardowej SD. W ten sposób pracują multipleksy MUX1 oraz MUX2, w których zastosowano prostą zasadę: jedna szczelina (slot) na kanał. Multipleks MUX3 został podzielony w sposób bardziej skomplikowany, wydzielono w nim 10 szczelin, przy czym pojedyncze szczeliny przeznaczono dla kanałów SD, a podwójne szczeliny – dla kanałów HD. W ten sposób w MUX3 udało się umieścić 6 kanałów SD i 2 – HD. Takie zagęszczenie było możliwe dzięki temu, że cały multipleks został przydzielony jednemu nadawcy (TVP), który zdecydował się na nieznaczne ograniczenie maksymalnej przepływności bitowej swoich programów cyfrowych. W paśmie VHF kanały są węższe, więc zaplanowano w nich po 7 szczelin, przypadających na jeden multipleks. W tym paśmie ma pracować jeden multipleks o nazwie MUX8. Wstępnie zaprojektowano w nim wariantowo: 7 kanałów o rozdzielczości SD lub 5 kanałów SD plus jeden HD. Podsumowując powyższe informacje można wyciągnąć wniosek, że w systemie DVB-T z MPEG4 w jednym multipleksie można wydzielić od 7 do 10 szczelin. W systemie nowszej generacji DVB-T2 w każdym multipleksie można umieścić do 14 szczelin, przeznaczając je np. dla 14 kanałów SD. Wzrost pojemności w DVB-T2 jest wyraźny, ale nie olbrzymi. Dlatego w Polsce w tej chwili nie podjęto decyzji o przechodzeniu na DVB-T2, bo konieczna byłaby wymiana kilku milionów telewizorów. Większość użytkowanych w kraju telewizorów nie jest przystosowanych do systemu DVB-T2. Ponadto konieczna byłaby modernizacja po stronie nadawczej:, polegająca na zainstalowaniu cyfrowych nadajników TV o ulepszonych parametrach oraz na wstawieniu innych multiplekserów, przystosowanych do obsługi DVB-T2.