– To zależy od rodzaju dekodera. Są wycofywane dekodery starszego typu, pozbawione możliwości odbioru programów HD i nieprzystosowane do współpracy z dyskiem twardym. Korzystanie z dysku twardego ma kilka zalet.
* Umożliwia nagrywanie każdego z dostępnych programów, tworzenie małego prywatnego archiwum nagrań i ich odtwarzanie w dogodnym czasie.
* Pozwala na szybkie przewijanie w przód i w tył oraz na stop-klatkę.
* Umożliwia odtwarzanie z przesunięciem w czasie (tzw. Time Shift), po aktywacji tego udogodnienia.
* Umożliwia korzystanie z usługi VoD (wideo na zamówienie) – za dodatkowa opłatą.
Ze względu na liczne zastosowania dysku twardego po kilku miesiącach użytkowania zdarza się, że jego pojemność uległa wyczerpaniu. W tej sytuacji trzeba skasować niektóre z nagrań lub rozpatrzeć możliwość zwiększenia sumarycznej pojemności dysków twardych. Spotyka się aktualnie dwie zasadnicze odmiany dekoderów satelitarnych nowego typu.
* Wyposażone w wewnętrzny dysk twardy.
* Przystosowane do podłączenia zewnętrznego dysku twardego.
Bezpłatnych, niekodowanych kanałów satelitarnych z fonią w języku polskim jest bardzo mało, na dodatek obfitują one we wstawiane bloki reklamowe. W tej sytuacji w Polsce większość osób korzystających z telewizji satelitarnej opłaca jeden z wariantów abonamentu, oferowanego przez platformy satelitarne i musi mieć dekoder razem z kartą abonencką. Dekoder może być dostarczany przez operatora platformy satelitarnej po zawarciu długoterminowej umowy lub kupowany na własność przez użytkownika.
Podstawowe odmiany współczesnych dekoderów satelitarnych, z punktu widzenia sposobu podłączenia dysku twardego, opisałem poniżej.
* Dekoder do odbioru płatnych programów, dostarczany przez operatora platformy satelitarnej, wyposażony w wewnętrzny dysk twardy. Dekoder stanowi własność operatora, jest udostępniany użytkownikowi na czas trwania umowy. Typowy dysk w takim dekoderze ma pojemność 250 GB (Gigabajt), 500 GB lub rzadziej 1000 GB (czyli 1 Terabajt). Dysk nie jest przeznaczony do wymiany przez użytkownika, znajduje się w zaplombowanej obudowie. We własnym zakresie lepiej nie próbować go wymieniać. Po zerwaniu plomby można wprawdzie mechanicznie przykręcić nowy dysk zamiast starego, nawet dokładnie takiej samej marki i typu jak zainstalowany fabrycznie. Problemem jest specyficzne sformatowanie dysku twardego. Opcja formatowania nie jest dostępna dla użytkowników. Samowolne próby mogą skończyć się zawieszeniem lub uszkodzeniem dekodera, a wtedy operator platformy satelitarnej będzie domagać się odszkodowania.
* Dekoder do odbioru płatnych programów satelitarnych, kupowany na własność przez użytkownika, wyposażony w wewnętrzny dysk twardy. Typowy dysk ma pojemność 250 GB. Dysk nie jest przeznaczony do wymiany przez użytkownika, znajduje się wewnątrz obudowy. Jego wymiana we własnym zakresie jest ryzykowna. Można mechanicznie przykręcić nowy dysk zamiast starego. Problemem jest specyficzne sformatowanie dysku twardego. Opcja formatowania zwykle nie jest dostępna dla użytkownika. Samowolne próby mogą skończyć się zawieszeniem lub uszkodzeniem dekodera. Właściciel dekodera może ponieść stratę, ale nie będzie płacić odszkodowania operatorowi platformy satelitarnej.
* Dekoder do odbioru programów satelitarnych, wyposażony w gniazdo USB do podłączenia dysku twardego. W tym przypadku użytkownik sam podejmuje decyzję, czy chce korzystać z dysku twardego. Jeżeli ma zamiar podłączyć dysk twardy, to kupuje go na własny koszt. Dysk twardy powinien mieć gniazdo klasy co najmniej USB 2.0, jego pojemność może mieścić się w granicach od 80 GB do 1 TB. Niektóre dekodery akceptują dyski do 2 TB. Nowo podłączony dysk jest wstępnie rozpoznawany przez dekoder i sprawdzany, czy zapewnia dostatecznie szybki transfer danych. Jeżeli test wypadnie pozytywnie, wtedy pojawia się pytanie, czy użytkownik zgadza się na sformatowanie dysku i ostrzeżenie, że w trakcie formatowania nastąpi skasowanie wszystkich wcześniejszych nagrań. Możliwe jest podłączanie do tego samego dekodera kolejno kilku dysków twardych. W ten sposób można stworzyć własne archiwum nagrań o większej pojemności. W tym wariancie nie jest możliwe korzystanie z usługi VoD, bo operator platformy satelitarnej nie chce ryzykować zapisywania kilkudziesięciu atrakcyjnych filmów na zewnętrznym nośniku danych, w postaci dysku twardego.
* Dekoder do odbioru programów satelitarnych, wyposażony w szufladkę z wymiennym dyskiem twardym. Wariant mało popularny, obecnie zanikający. Zdarzało się, że trzeba było kupować szufladkę z drogim dyskiem twardym, w sposób nietypowy sformatowanym przez producenta.
Z wymienionych powyżej wariantów najtańszy jest ten z dekoderem wyposażonym w wewnętrzny dysk twardy – całość jest zamawiana u operatora platformy satelitarnej bez dodatkowych opłat, w ramach umowy na czas określony. Innymi słowy – cena wynajęcia dekodera klasy popularnej razem z dyskiem twardym jest wkalkulowana w cenę korzystania z platformy. Najbardziej elastyczny jest wariant z własnym zewnętrznym dyskiem twardym, podłączanym do gniazda USB. Zamiast dysku twardego można podłączać pamięci półprzewodnikowe o nazwach SSD lub pendrive, wyposażone w gniazda SATA lub USB. Pod względem ceny wyraźnie korzystniejsze są dyski twarde.