– Tanie odbiorniki i dekodery pozwalają na nagrywanie w tym samym czasie tylko jednego programu. Pod warunkiem, że mają opcję nagrywania i zostaną wyposażone w odpowiednią pamięć masową w postaci wewnętrznego lub zewnętrznego dysku twardego albo pamięci półprzewodnikowej SSD. Dodatkowym utrudnieniem jest to, że w trakcie nagrywania można oglądać tylko ten sam program, który jest rejestrowany.
Większe możliwości mają droższe dekodery satelitarne, wyposażone w podwójny tuner. Ich cechą rozpoznawczą są dwa gniazda typu F, przeznaczone do podłączenia dwóch kabli koncentrycznych od anteny satelitarnej. Możliwe jest jednoczesne nagrywanie dwóch programów, pochodzących z dowolnych transponderów oraz dodatkowo ich oglądanie. Szybkość rejestracji na jednym dysku twardym jest dostateczna, aby równolegle nagrywać dwa programy o rozdzielczości HD.
Znacznie większe możliwości stwarzają dekodery uniwersalne wyposażone co najmniej w dwa tunery oraz gniazda do wsuwania modułów dostępu warunkowego CAM z kartami abonenckimi. Zdarzają się różne rozwiązania techniczne, np. jeden tuner jest satelitarny (DVB-S2) a drugi naziemno-kablowy tzn. odbiera programy DVB-T lub DVB-C. Zaleta polega na tym, że taki zaawansowany technicznie dekoder jest w stanie wydzielać dwa programy znajdujące się w tym samym strumieniu cyfrowym. Pojemność jednego strumienia cyfrowego obejmuje wszystkie programy umieszczone we wspólnym multipleksie lub transponderze. Orientacyjne pojemności strumienia cyfrowego, dla programów o rozdzielczości SD, są następujące:
  8 programów TV w jednym multipleksie DVB-T.
11 programów TV w jednym multipleksie DVB-C.
20 programów TV w jednym transponderze DVB-S2.
Barierą jest wysoka cena. Sam dekoder uniwersalny kosztuje od 700 do 2500 zł, każdy moduł CAM od 200 zł, każda karta abonencka co najmniej kilkadziesiąt zł miesięcznie, jeden dysk twardy – powyżej 200 zł.