– Problem dotyczy różnych odmian sprzętu odbiorczego telewizji cyfrowej – satelitarnej, kablowej i naziemnej. Zarówno w postaci urządzeń odrębnych, produkowanych w oddzielnych obudowach jak i wbudowanych w telewizory.
Występują dwa zasadnicze ograniczenia – zdecydowanie za mała matryca obrazowa oraz przestarzały blok dekompresji obrazu. Matryca obrazowa w telewizorach HD ma 1920 na 1080 elementów (w sumie około 2 mln), w UHD będzie musiała mieć 4 razy więcej. Matryca obrazowa w dekoderze gromadzi informacje cyfrowe, niezbędne do wyświetlania punktów na ekranie. Jest to szybka, adresowana pamięć cyfrowa, sterowana ze specjalistycznego mikroprocesora. Dla UHD potrzebna jest większa pamięć i szybszy mikroprocesor. Potrzebny jest nowy moduł elektroniczny – ten ze sprzętu HD ma za małe możliwości i nie uda się go przeprogramować.
W odbiornikach HD jest wykorzystywany aktualnie dekoder wizji MPEG4, a w sprzęcie UHD będzie wprowadzany nowszy, zwany w skrócie HEVC. Są to zdecydowanie inne rozwiązania elektroniczne, wzajemnie niezamienne. HEVC będzie zawierać w sobie MPEG4, ale nie odwrotnie.