– Obecnie nie ma obowiązku prawnego, aby wszystkie kanały TV, występujące w telewizji naziemnej, umieszczać w sieciach kablowych, w platformach satelitarnych, czy w instalacjach budynkowych. Bierze się pod uwagę argumenty za i przeciw. Z jednej strony większa oferta kanałowa podnosi atrakcyjność telewizyjnej sieci lub platformy, z drugiej strony pojawiają się dodatkowe koszty.
W dogodnej sytuacji są sieci telewizji kablowej – po przejściu na sygnały cyfrowe dysponują wolnymi zasobami częstotliwości, które mogą wykorzystać do umieszczenia kolejnych kanałów. Rozległe sieci kablowe mają łatwiej, koszty przemienników kanałowych rozkładają się na dużą liczbę klientów.
W trudniejszej sytuacji są małe sieci telewizji kablowej oraz budynkowe instalacje antenowe. Koszty przemiennika kanałowego rozkładają się na małą liczbę użytkowników i pojawiają się refleksje:, kto za to zapłaci, może podnieść opłatę abonencką albo eksploatacyjną, może zrezygnować z niektórych kanałów albo najpierw przeprowadzić ankietyzację, – kto będzie oglądać nowe programy?
Inna sytuacja występuje u nadawców satelitarnych. Dużym obciążeniem finansowym jest koszt wynajmowania transponderów satelitarnych. Ktoś musi ponieść koszty tych wydatków: operator platformy satelitarnej, indywidualni abonenci pakietów czy właściciele poszczególnych kanałów, wchodzących w skład MUX8. Pojawia się otwarte pytanie: kto komu powinien za to płacić? Przecież nie jest oczywiste, że programy należące do MUX8 powinny być dostępne bezpłatnie drogą satelitarną.
Termin startu MUX8 nie jest precyzyjnie wyznaczony – prawdopodobnie nastąpi to na przełomie roku i będzie następować etapami, bo trzeba uruchamiać większą liczbę nadajników na terenie całego kraju. Zresztą oficjalnie podawane terminy startu MUX8 dotyczą emisji z nadajników naziemnych, a nie retransmisji równoległej: satelitarnej, kablowej, budynkowej czy internetowej.