– Takich telewizorów nie ma w sprzedaży, byłoby to wbrew interesom nadawców i sponsorów programów TV. Nadawcy komercyjni i publiczni osiągają znaczne dochody z emisji reklam. Współdziałanie z nadawcami jest konieczne – musieliby oni zgodzić się na umieszczanie w sygnale TV specjalnych znaczników, towarzyszących wstawkom reklamowym. Potrzebna byłaby międzynarodowa norma, wyznaczająca parametry tych znaczników. Na tej podstawie producenci telewizorów wyposażaliby swoje wyroby w detektory znaczników reklamowych. Użytkownik telewizora mógłby na własne życzenie włączać te detektory.
Czyli konieczna byłaby dobra wola i współdziałanie nadawców programów TV i producentów telewizorów. Producenci byliby chętni, bo wzrosłaby sprzedaż ich wyrobów, ale nadawcy byliby przeciwni.
Odrębnym zagadnieniem jest podejmowanie decyzji, co proponować w czasie pojawienia się reklamy. Przykładowe możliwe warianty: wyciszyć fonię, przełączyć na inny kanał, włączyć zastępczą muzykę relaksującą, wyłączyć telewizor. Jest to istotna wada telewizji linearnej, czyli odbieranej na żywo. Nie ma możliwości wyprzedzania czasu i przeskakiwania do następnych fragmentów programu TV, nie zawierających np. reklam. W przypadku odtwarzania wizji i fonii z dysku twardego, płyty DVD lub płyty bluray istnieje możliwość szybkiego ominięcia nieciekawego lub irytującego fragmentu nagrania.
Z poziomu odbiornika telewizyjnego nie ma łatwego i skutecznego sposobu wykrywania fragmentów programu TV, zawierających reklamy. Można próbować wykorzystać obecność bardzo głośnej, „ryczącej” fonii, do blokowania reklam. Sposób nie jest w pełni skuteczny, bo zwykłe pozycje programowe np. filmy akcji także zawierają głośne akcenty akustyczne.