– Przyczyną nie jest uszkodzenie, lecz niewystarczająca funkcjonalność lub przestarzałość telewizora. Ceny nowego sprzętu RTV stale spadają, więc użytkownicy decydują się na wymianę telewizorów na nowe modele. Używany telewizor jest traktowany na rynku inaczej niż używany samochód. Nie ma możliwości zakupu nowego modelu i w rozliczeniu oddania starego sprzętu. Używany telewizor jest oceniany jako elektrozłom, dobrze gdy uda się go oddać za darmo, bez ponoszenia kosztów wywozu. Stan używanego sprzętu RTV bywa różny. Wygląd zewnętrzny mało się zmienia, ale można zauważyć, że starsze telewizory z płaskim ekranem mają szeroką ramkę na obwodzie, niekorzystnie powiększającą gabaryty. Ponadto niektóre nie są przystosowane do zawieszania na ścianie. Bardziej istotne mogą być niedoskonałości ekranu. Obraz może być mdły, czyli mieć za mały kontrast i mało głęboką czerń – nie do poprawienia metodą ręcznej regulacji kontrastu. Kolory mogą być mało intensywne, ich nasycenia nie da się „podkręcić”. Innym mankamentem bywa niewystarczająca rozdzielczość ekranu – zbliżona do HD zamiast pełnej HD (tzn. HD ready zamiast full HD). Fatalną wadą bywa ubytek pikseli na ekranie, zwłaszcza w jego centralnym obszarze. Objawia się to czarnymi wysepkami na ekranie (martwe trójki albo czwórki pikseli) lub punktami o fałszywym kolorze zamiast bieli (martwe piksele o kolorach podstawowych). Łatwo to zauważyć, gdy włączy się obrazy kontrolne – kolejno cały biały oraz czerwony, zielony i niebieski. Uszkodzonego płaskiego ekranu nie można naprawić metodą wymiany niesprawnych pikseli, a wstawienie całego nowego wyświetlacza jest nieopłacalne – koszt przekracza 40% ceny nowego sprzętu. Podobna sytuacja wystąpi, gdy płaski ekran ucierpi na skutek uderzenia, porysowania lub zgniecenia. To się może zdarzyć, zwłaszcza gdy w mieszkaniu są małe dzieci. Wymiana ekranu na nowy okaże się nieopłacalna, chyba że dysponuje się ważną polisą ubezpieczenia od przypadkowych uszkodzeń.W ocenie przydatności telewizora ważne jest stwierdzenie, czy został on przystosowany do odbioru kanałów naziemnej telewizji cyfrowej w systemie DVB-T z MPEG4, stosowanym w Polsce. Sam MPEG2 to za mało. A podłączanie dodatkowego dekodera NTC w postaci zewnętrznej przystawki jest kłopotliwe. Potrzebne są dodatkowe kable i drugi pilot lub pilot uniwersalny, a to utrudnia użytkowanie. Sprawa jest istotna, bo w polskich sklepach sprzedano setki tysięcy telewizorów cyfrowych z płaskim ekranem, bez MPEG4. Działo się to przed rokiem 2010, kiedy nie było rozporządzenia ministerialnego, określającego jaki system NTC ma obowiązywać w Polsce. Obecnie telewizory bez MPEG4 mogą pojawiać się w większych ilościach na rynku wtórnym, bo są mniej wygodne w eksploatacji. Istotne jest wyposażenie telewizora w co najmniej jedno gniazdo HDMI, pozwalające na podłączenie dekodera satelitarnego, kablowego lub odtwarzacza płyt DVD. Bez gniazda HDMI traci się cyfrową jakość wizji i fonii, z konieczności trzeba korzystać z analogowego gniazda typu Scart lub Cinch. Nowsze modele dekoderów nawet nie stwarzają takiej możliwości połączenia z telewizorem, bo nie mają gniazd analogowych. Oceniając przydatność starszego telewizora warto zwrócić uwagę, czy ma on:– gniazdo CI+ do wstawienia modułu dostępu warunkowego CAM, – gniazdo USB, umożliwiające odtwarzanie fotografii i filmów,– gniazdo USB do nagrywania na zewnętrznym dysku twardym, – gniazdo LAN do połączenia z modemem internetowym, – interfejs bezprzewodowy Wi-Fi. Trzeba się pogodzić z faktem, że telewizory starszego typu mogą nie mieć większości z podanych powyżej pięciu udogodnień. W istotnym stopniu wpływa to na obniżenie ceny.