– Ta awaria nie powinna mieć natychmiastowego wpływu na telewizję satelitarną w Polsce i w Europie, gdyż do wynoszenia nowych satelitów telewizyjnych zaplanowane jest wykorzystywanie rakiet produkcji zachodniej. Przede wszystkim typu Ariane, wytwarzanych i wystrzeliwanych przez konsorcja firm europejskich. Zaprojektowanie i wyprodukowanie nowego satelity TV trwa kilka lat, jego umieszczenie na orbicie trzeba zamawiać z wieloletnim wyprzedzeniem. W przeszłości organizacje: Eutelsat (właściciel satelitów Hot Bird) oraz SES (właściciel satelitów Astra) zamawiali kilkakrotnie wynoszenie swoich satelitów przez rosyjskie rakiety, ale zrezygnowali z tego, ze względu na zdarzające się opóźnienia startów lub poważne awarie techniczne, kończące się utratą satelity przed umieszczeniem na docelowej orbicie.
Bardziej optymistycznie przedstawia się historia startów rosyjskich rakiet z serii Sojuz, przeznaczonych do lotów załogowych i obsługi Międzynarodowej Stacji Kosmicznej ISS. Stacja ISS powstała jako obiekt zgodnej współpracy 15 krajów świata. Na jej pokładzie są przeprowadzane cenne badania naukowe, które umożliwiają rozwój najnowszych technologii w wielu dziedzinach.
Na stacji ISS przebywają rotacyjnie astronauci z wielu krajów świata, do tej pory z 17 krajów. Także sporadycznie turyści milionerzy, których stać na opłacenie kosztów przelotów i pobytu. Stacja ISS została zaprojektowana na jednoczesny pobyt od 2 do 6 astronautów. Wąskim gardłem jest zaopatrzenie ISS i wymiana załóg. Każdy astronauta obecny na ISS wymaga dostarczenia rocznie 10 ton towarów.
Dowożeniem załóg i prowiantu zajmowały się amerykańskie promy kosmiczne i rosyjskie rakiety Sojuz. Po katastrofach amerykańskie promy kosmiczne zostały wycofane z użytkowania w 2011 r. Od tego czasu loty załogowe do ISS wykonywały rosyjskie statki kosmiczne Sojuz. Robiły to niezawodnie aż do 11 października b.r., gdy zawiodły pierwsze człony rakiety i dwóch astronautów (Rosjanin i Amerykanin) zdołało awaryjnie wylądować, wykorzystując kapsułę ratunkową.
16 listopada b.r. pomyślnie wystartowała rakieta Sojuz w wersji FG – bezzałogowej, z automatycznym sterowaniem. Na przełom roku został zaplanowany start załogowy rakiety Sojuz, z trójką astronautów na pokładzie. Ma polecieć Rosjanin, Amerykanka i Kanadyjczyk. Żadna firma asekuracyjna nie chce ubezpieczyć tego lotu. Poprzednie loty rakiet Sojuz były ubezpieczone na kwotę po 70 mln USD.
Amerykanie planują starty swoich nowych, załogowych statków kosmicznych w 2019 r. Gdyby wystąpiły opóźnienia, konieczne może okazać się przerwanie użytkowania ISS i ewakuacja całego personelu. Jak to uczynić, gdy powrót człowieka z kosmosu jest najtrudniejszy? Statek Sojuz pozwala na jednorazowy powrót z ISS do dwóch osób, trzecią jest pilot kapsuły. Teoretycznie można byłoby wykorzystać chińskie załogowe statki kosmiczne, ale do tej pory chińskie programy nie przewidywały współpracy międzynarodowej.
Znacznie łatwiejszy jest transport ładunków na ISS. Po pierwsze może być automatyczny, bezzałogowy, a po drugie odbywa się w jedną stronę. Po rozładunku towaru na ISS kapsułę napełnia się odpadkami, oddziela od ISS i kieruje skośnie w stronę Ziemi. Kapsuła wraz ze śmieciami spala się w ziemskiej atmosferze. Do tej pory kilka korporacji międzynarodowych dostarczało swoimi rakietami ładunki na ISS. Kapsuła z ludźmi musi lądować powoli i precyzyjnie.
Obecność załóg na ISS trwa od 2000 r, była planowana co najmniej do 2028 r. Przerwanie badań na ISS byłoby niekorzystne dla rozwoju na Ziemi technologii, w tym dotyczących zastosowania nowych materiałów i rozwiązań technicznych w telekomunikacji, telewizji, Internecie itp. Zastosowań zarówno w technice satelitarnej jak naziemnej.
Zamiast międzynarodowej współpracy z wykorzystaniem ISS mógłby rozpocząć się etap gwiezdnych wojen. Każde mocarstwo na własną rękę rozpoczęłoby militaryzację kosmosu.