– Antenowe instalacje zbiorowe AIZ są przeznaczone do zastępowania anten indywidualnych, zwłaszcza w budynkach wielorodzinnych. AIZ są wprowadzane w celu uniknięcia lasu prywatnych anten, niszczących i szpecących elewacje i balkony budynków. Czyli zastosowanie AIZ powinno sprowadzać się w dzisiejszych czasach do rozprowadzania sygnałów DVB-T, DAB+, UKF FM oraz DVB-S i DVB-S2. Dokładnie w takiej postaci, w jakiej mogą być odbierane przez zwykłe anteny RTV i satelitarne. Bez ingerowania w wizję czy fonię, dodawania czy suwania treści i komentarzy. Także bez odkodowania programów zakodowanych przez nadawcę. Według oficjalnych przepisów zastosowania AIZ nie mogą wykraczać poza retransmisję typowych sygnałów RTV, w związku z tym AIZ nie powinny być wykorzystywane do innych celów np. do przesyłania sygnałów internetowych. Do tych celów powinny być używane sieci telekomunikacyjne i informatyczne, zarówno stacjonarne jak mobilne. Obecnie w naszym kraju nie ma przepisów określających, które kanały muszą być retransmitowane w AIZ. W czasach PRL obowiązkowa była retransmisja TVP1, TVP2, UKF FM w paśmie 70 MHz (czyli OIRT) oraz fal długich, średnich i krótkich, otrzymanych z anteny prętowej. Aktualnie w czynnych AIZ są najczęściej retransmitowane MUX1, NUX2, MUX3, rzadziej MUX8, sporadycznie UKF FM, bardzo rzadko DAB+. Obowiązujące zarządzenie ministra infrastruktury dotyczy tylko nowo projektowanych i wznoszonych budynków wielorodzinnych i podaje ile i jakich kabli telekomunikacyjnych ma być doprowadzonych do lokali mieszkalnych. Niektóre z tych kabli mogą być wykorzystane przez AIZ. Zarządzenie nie zajmuje się szczegółowo tym, jakie kanały mają być rozsyłane w tych kablach. Decyzja należy do właściciela i mieszkańców budynku. Czym więcej sygnałów w sieci budynkowej, tym wyższe koszty zakupu, zainstalowania i konserwacji dodatkowych urządzeń RTV.