|
Powrót do listy newsów
Ciemność widzę, nie słyszę spadających łez
|
Karol Jakubowicz
Kolorem białym oznacza się mówcę widocznego na ekranie; żółtym – mówcę spoza kadru; czerwonym – efekty dźwiękowe; cyklamenowym – efekty muzyczne, słowa piosen
|
|
Taki kod kolorów przyjęto w telewizjach francuskich dla napisów przygotowywanych dla osób niesłyszących. Podobne kody kolorów stosuje się w wielu telewizjach starających się ułatwić odbiór programu osobom niepełnosprawnym. Na stronie internetowej polskiego Pełnomocnika ds. Równego Traktowania, dyskryminację ze względu na niepełnosprawność określa się jako „nieuzasadnione różnicowanie sytuacji lub praw, które dotyka osoby z różnymi rodzajami niepełnosprawności; nierówne traktowanie, prawnie nieusprawiedliwione i nieuzasadnione obiektywnymi przyczynami. Każde tego typu działanie stanowi pogwałcenie podstawowych praw i wolności danego człowieka”. Można więc powiedzieć, że nadawca telewizyjny, który nie stara się o dostępność programu dla osób niepełnosprawnych, przyczynia się do pogwałcenia ich praw. Trudno w to wątpić po lekturze „Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych”. W art. 9 stwierdza ona, że „Aby umożliwić osobom niepełnosprawnym samodzielne życie i pełne uczestnictwo we wszystkich sferach życia, Państwa-Strony podejmą stosowne kroki celem zapewnienia [im] dostępu, na równych zasadach z innymi obywatelami, do... informacji i komunikacji międzyludzkiej, w tym technologii i systemów komunikacyjnych i informacyjnych”.
Cały artykuł w majowym wydaniu magazynu... |
|
|
|