Po decyzji rządu laburzystowskiego w Anglii z 2006 r. o przedłużeniu Karty Królewskiej BBC o 10 lat i zapewnieniu temu nadawcy przyzwoitego finansowania, nie słyszałem, by którykolwiek rząd europejski podjął działania sprzyjające mediom publicznym. Jedyna pozornie korzystna decyzja – o utworzeniu w Danii nowej publicznej stacji radiowej o nazwie FM4 – okazała się w istocie zatrutym kielichem. Zgodnie z logiką rynkową, rząd chciał poprawić jakość radia publicznego DR przez stworzenie mu konkurenta (jak gdyby nie było trzech komercyjnych ogólnokrajowych programów radiowych i około 300 stacji lokalnych), a to drogą... zlikwidowania jednego z programów radiowych DR i stworzenia osobnego programu publicznego, realizowanego przez innego nadawcę wyłonionego w procedurze przetargowej.