Znany rzecznik prasowy rządu w czasach – jak dziś się mówi – słusznie minionej epoki zwykł mawiać, że rząd sam się wyżywi, więc nie trzeba mu pomagać. Być może publiczna telewizja też chciałaby się sama wyżywić, ale czasy już nie te, lecz zupełnie inne, bo można oszukiwać bezkarnie i do woli przez parę lat, jak udowodnił to specjalista z Amber Gold, niejaki pan Marcin P. No a telewizja publiczna nie potrafi „posilać się” cudzym groszem, bo telewidzowie solidnie jakoś skąpią, albo po prostu chcą oglądać produkcję wysokiej próby i dopiero wtedy być może gremialnie ruszą do kas, by uiścić należne publicznej telewizji pieniądze za świetne produkcje, na przykład teatry telewizji, programy muzyczne i rozrywkowe i seriale mądre, a nie takie, które wypadają z rękawa pani Ilonie Łepkowskiej, która już rynek scenariuszy serialowych opanowała na tyle, że wielu innych autorów czeka, aż „fabryka” pani Ilony wreszcie się wypali.

Cały tekst w październikowym wydaniu magazynu...