Dokonamy więc tutaj przeglądu niektórych metod praktycznego zaangażowania przedstawicieli społeczeństwa w działalność mediów publicznych.
Pierwsza forma to organizacje monitorujące działalność tych nadawców, jak np. Friends of Canadian Broadcasting (Kanada); Voice of the Listener & Viewer (Wielka Brytania); Friends of the ABC (Australia); Citizen’s Media Commission (Pakistan); Citizens for Independent Public Broadcasting (USA). Organizacje tego typu, niekiedy dysponujące nie tylko strukturami ogólnokrajowymi, ale także regionalnymi, pełnią zwykle podwójną rolę: obrońcy nadawcy publicznego i jednocześnie recenzenta i krytyka. Prowadzą monitorowanie programu, organizują dyskusje i przesłuchania publiczne, przygotowują raporty i opracowania oraz uczestniczą w publicznych dyskusjach i konsultacjach na temat polityki państwa wobec mediów publicznych.
Takie organizacje istnieją w większości krajów europejskich.

Cały artykuł w lutowym wydaniu magazynu...