– W tej chwili są znormalizowane w Europie dwie odmiany naziemnej telewizji cyfrowej:
– pierwszej generacji (oznaczenie DVB-T),
– drugiej generacji (oznaczenie DVB-T2).
Na świecie opracowano kilka odmian cyfrowej kompresji sygnału obrazu. Do różnych zastosowań, takich jak telewizja, Internet, fotografia cyfrowa. Do kompresji sygnału telewizyjnego znalazły szersze zastosowanie trzy metody, o oznaczeniach międzynarodowych:
– MPEG2,
– MPEG4,
– HEVC.
Każdą z tych trzech metod kompresji można byłoby połączyć z różnymi odmianami telewizji cyfrowej DVB. Połączenie z dwiema odmianami naziemnej telewizji cyfrowej DVB-T pozwala na stworzenie w sumie 6 wariantów. Początkowo stosowano DVB-T z MPEG2, następnie DVB-T z MPEG4 (sposób aktualnie przyjęty w Polsce). Obecnie w kilku krajach są wdrażane DVB-T2 z MPEG4 lub z HEVC.
Co uzyskuje się stosując nowsze metody kompresji? Przede wszystkim coraz większą liczbę kanałów TV w multipleksie. Nie jest to bezbolesne. Wymaga wymiany sprzętu studyjnego, nadawczego oraz wielkiej liczby telewizorów lub dekoderów.
Czy w Polsce zanosi się na szybkie przejście z DVB-T/MPEG4 na nowszy system DVB-T2/HEVC? Zapewne nie i to przez wiele lat. W naszym kraju obecni nadawcy otrzymali koncesje na 10 i 15 lat, dobrowolnie z nich się nie wycofają. Ewentualne zmiany systemu naziemnej telewizji cyfrowej byłyby w Polsce możliwe w latach dwudziestych obecnego tysiąclecia..
Czy mogą powstać jeszcze nowsze, bardziej wydajne metody kompresji sygnału wizji i nowe generacje DVB? W tej chwili nie ma niczego gotowego, ale za kilkanaście lat mogą pojawić się interesujące propozycje.
Czy HEVC i H.265 to różne metody kompresji sygnału wizji? Nie, to różne oznaczenia tej samej metody. HEVC to skrót angielskiej nazwy – kompresja wizji o wysokiej efektywności. Natomiast H.265 to numer porządkowy zalecenia technicznego światowej organizacji UIT, w którym opisano parametry HEVC.