– Będzie to prawdopodobnie trudne lub wręcz niewykonalne. Nie prowadzi się ciągłego monitoringu i rejestracji wszystkich usterek nadajników i przekaźników wchodzących w skład wszystkich multipleksów DVB-T. Jeśli zjawisko nie zostało skrupulatnie zarejestrowane, to trudno będzie w sposób jednoznaczny ocenić, co się właściwie wydarzyło i ewentualnie – kto ponosi odpowiedzialność.
W dzisiejszych czasach telewizja naziemna jest tylko jednym i wcale niedominującym sposobem rozpowszechniania wizji i fonii. Telewizja satelitarna, kablowa i internetowa obsługują większość mieszkańców. Usterki w działaniu jednej sieci rozprowadzania sygnału telewizyjnego nie powodują zaniku dopływu informacji do mieszkańców ani masowej dezinformacji. Prawdopodobnie byłoby lepiej, gdyby TVP miała swoje kanały w większej liczbie multipleksów naziemnych. Obecnie TVP zajmuje całkowicie MUX3, ma jeden kanał dla dzieci w MUX1, zastanawia się nad rozpoczęciem nadawania w MUX8.
W czasach PRL dla personelu pracującego w telewizyjnych ośrodkach nadawczych występowały stresujące sytuacje podczas transmisji przemówień I sekretarza partii. Zarządzana była pełna mobilizacja, włączone były wszystkie urządzenia zapasowe, stanowiąc tzw. gorącą rezerwę. Sprzęt był lampowy, niskiej klasy, często ulegał awariom. W razie wystąpienia usterek w nadawaniu można było być oskarżonym o sabotaż, współpracę z imperialistami itp.
Mamy za sobą pierwsze lata eksploatacji naziemnej telewizji cyfrowej DVB-T. Można wyciągać wnioski, dotyczące niezawodności funkcjonowania urządzeń studyjnych, dosyłowych i nadawczych. Trzeba brać pod uwagę, że duża niezawodność kosztuje, a pełnych 100% nie udaje się praktycznie osiągnąć. Konieczne są zakupy urządzeń wysokiej klasy, i modułów rezerwowych. Wskazane są przeglądy techniczne urządzeń, ich regulacja i konserwacja oraz bieżący nadzór. Także dostateczna liczba personelu technicznego, bo urządzenia sterowane automatycznie mogą zawieść w nietypowych sytuacjach.